ÇOK SEVDiĞiNİ SÖYLÜYORDU BİR ADAM

Edebiyat/Şiir
ÇOK SEVDiĞiNİ SÖYLÜYORDU BİR ADAM

Çok sevdiğini söylüyordu bir adam 

 

Bir geliyor bir kayboluyordu durmadan 

Batıyordu güneş doğuyordu ay 

Bağırıyordu İbrahim oradan 

“Ben batıp gidenleri sevmem!”

Ne anladın derlerse aşkın serenatından

Kimi trip attı şaşırttı 

Kimi kazık attı anırttı

Gömleği arkadan bağlatıp

Yedi düvele tanıttı

 

Karga tulumba şeytani dolambaçlar

Heveslerde birikmiş sevdaya açlar

Mayıslarda hava basar bahardan 

Hazirana pusu kurar kahırdan

Yazından kışından ayazından 

Durmadan yürür kızılından sarısından karasından 

 

Kıyamam sana şair yüreğim 

Nasıl da öfkeli mısralar 

Bilumum dizeli nükteli tutsak cezalar

Unundan yağından şekerinden değil 

arka plan çarşafından körpece

Dökülürler serice ve derince

Şiştin şiştin şiştin 

 

Hece hece tüm gece hem de dahice

İçindeki kurtlara mezeydi kurgulu guguklar

Bahçede kanat açtıkça angutlar

Bir tehlike bir kızıl bir de ölüm yoklar

Adamın gömme hurcunda  yorganı

Çarşaftan döküleni urganı

Ayaklar verilse de  uzunca

Yetmemiş eylüle kızınca

Ekim bizi heklemiş

Seyri suluk teklemiş

Heplemiş hiçlemiş

 

Bir türlü hükümden  düşmemiş

Düşmesin tüm cafcaflı y’akışlar

Sarılışlar kanışlar 

Ben orada değilim artık 

Ne hece, ne gece, ne de bilmece 

Hiçbir şey ve hiçbir kimse 

Bana benden yakın değil 

Beni benden edene aklım sakin değil 

Git başımdan olur olmaz sesim 

Ben hep geldim dövülüp sövüldüğüm yere 

Düş’tüm her seferinde 

Bir de sen tekmeledin en derininde 

Kimdim ki yadellerin dilinde 

Haddimi bildim had bildirenler elinde 

 

Bunları demem de şairim işte 

Boş boş konuşurum her seferinde

Bir adama günah olarak yeter kendini sevenleri

Harap edip bertaraf etmesi 

Bilirim pek y’aman seversin 

Bilirim pek naif yürektesin 

Lakin hep heklersin 

Adına da beklemek dersin 

Bu bizi aşar Birütüs

Bu hepimizi aşar 

Şaşmanında  bir usulü var 

Var git bellediğin duraklara 

Kaybolma sakın 

Yol pek karmaşık 

Kimse kimsenin celladı olmasın artık!

 

18/09/2025

Emily Yaramis

 

Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal YILDIZ

Editör/Redaktör: Hakan DİNÇAY

Bu yazının bütünü yazarına aittir.

Bir önceki yazımı okudunuz mu?

Bir önceki yazımı okudun mu! 
https://fisildayankalemler.org/canim-sokuldu-icim-dokuldu/

Instagram;

https://www.instagram.com/emily_yaramis?igsh=N2twemJ1YndoaWV5&utm_source=qr

 

facebook;

https://www.facebook.com/share/1HwDpaQZ4S/?mibextid=wwXIfr

 

Etiketler:

#aşk#güven#ilişkiler #ayrılık #yapma

Yorumlar (0)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Emily Yaramis

ilk olarak 1982 yılında Çankırı ilinin Balıbağı köyünde bir sabah vakti annesinin yüzünde bir tebessüm olarak belirdi. Yedi yaşına kadar köyün bütün güzellikleriyle hemdem olmuştu. Duygu ve düşüncelerin en güzel ifadesini oluşturan alfabeyi Çankırı Atatürk İlköğretim Okulunda çok kıymetli ögretmeni Nilüfer Yığın’dan öğrenmişti. Orta ögrenimini Dr. Refik Saydam İlköğretim Okulunda tamamladı. Çankırı Nevzat Ayaz Anadolu Öğretmen Lisesinden Ondokuz Mayis Üniversitesi Sinop Egitim Fakültesi Okul Öncesi Öğretmenliğine uzanan eğitim yolunun daha nerelere uzanacağını bilmiyordu. Düzce ve Ankara da iki yıl kara tahtanın başında talihinin aydınlık taşlarını döşüyordu. Sevdanın gönül kapısını çalması ile Amerika'ya uzanan yolun kapılarının açılması bir olmuştu. Şimdilerde eşi ve dört evladıyla Oklahoma City'de can ipliğini zaman çıngırağına sarma gayretinde. Öğretmenliği ve anneliğinden taşan kelimelerden ördüğü hayat deseninden oluşan deneme ve şiirleri çeşitli dergilerde gönüllere doğru yol almaya devam ediyor.

Benzer Yazılar