ÖYLE SAY

Yaşam
ÖYLE SAY

ÖYLE SAY

Sevmedim, korumadım, gözetmedim, fedakârlık etmedim say. Kopartmadın, koparttım say. Hata bende say. Ne düşünürsen düşün beni yok say. Hiç sevmedim say. Hiç yoğurmadım, şekillendirmedim, büyütmedim say. Say işte, öyle say.

Çünkü ben doğru yetiştirseydim seni, iğneni ilk batıracağın kişi ben olmazdım bil ki. Beni yok say. Sevmedi say. Ellerini bırakmak için fırsat kolluyormuş, benden nefret ediyormuş say.

Ben öyle sayıyorum çünkü. Sevmedin saydım. Saymadın saydım. Acımadın saydım. Hayatına hiç dokunmadım saydım. Senin vazgeçtiğin yerde ben kaybolmayı istedim, sır olmayı aradım. Say işte, yok say önceden saydığın gibi.

Ben zaten, bana olan vefanın sevgiden olduğunu sayıyordum ya, o sevgiden değil korkudanmış. İşte buna çok acıdım. Büyüyüp kanatlanınca bunu anladım.

Dokunmadın, doymadın, yeni hiçbir şey almadım, çocukluğunu yaşatmadım say. Hayatını zehrettim, hep ağlattım say. Vermedim say. İhtiyaçların olduğunda kaçtım say. Ben zaten sana hiçbir şey almadım ki. Ben seni hiç razı edemedim ki. Üç günlük insanların mutlu ettiği kadar mutlu edemedim say.

Üşüttüm, aç bıraktım, senin için yaşamadım say. Saçlarımı senin için ağartmadım say. Dişlerimi senin için döküp belim ikiye katlanmadı say. Senin için yorulmadım, yanına uzanmadım, saçlarını okşamadım say. Say ve git! Git Allah aşkına kendi hayatına git.

Başkası sevsin, başkası doyursun, başkası dinlesin, başkası güldürsün yüzünü. Ben senin yüzünü güldüremedim, belki geçici heveslerin güldürür seni.

Bu cezayı bana sanma. Kimsenin derdi benimle değildi. Görmedim, duymadım, fark etmedim say. Sen de duyma, görme, fark etme. Zaten ben seni onlar kadar mutlu edemedim ki. Sen mutlu ol diyeceğim ama bilemedim. İnşallah mutlu eder seni birileri.

Benim şu anda anladığım gibi bir gün, sen de anlayacaksın beni. Ancak bil ki ben anneme “Seni anladım” diye sarılıyorum ya, sen o gün geldiğinde bulamayacaksın beni.

Evlat atasından vazgeçiyor, ben neden evladımdan geçmeyeyim ki? Vazgeçtim, gittim, bittim, bitirdin, tükettin, tükendim ve ben gittim. Hayatından çıkıp gidiyorum dedim ya, gittim. Hiç kalmadım say…

Bir gün kahrından ağlayan birileri kalacak ardında ama sen kalmadı say…

 

Editör: Sonay BİLGİ ARABACI

Genel Yayın Yönetmeni: Elif ÜNAL YILDIZ 

Yazarın Diğer Yazılarını Okudunuz mu?

YOĞURT

 

Etiketler:

#fısıldayankalemler #bahar #mevsim #edebiyat #farkındalık #insan#yaşam #ŞİİR #AŞK #EDEBİYAT #KALP Aile evlat hayat

Yorumlar (4)

  1. Dilek
    • 26/05/2024

    Hislerime tercüman oldun. Emeğine sağlık ok güzel bir yazı..

  2. Nigar KAYA
    • 26/05/2024

    Çok teşekkür ederim Bekir Hocam. O hissi aktarabildiysem ne mutlu bana. Kıymetli yorumlarınız için ayrıca teşekkür ediyorum🙏🏻.

  3. Damla
    • 26/05/2024

    👏👏

  4. Bekir SEVİK
    • 26/05/2024

    Hocam siz ne yaptınız yaa, bir evladım yok; ama varmış gibi duygulanıp kötü oldum. Çok hisli olmuş hocam, kaleminize sağlık

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Nigar KAYA

Doğma büyüme Çankırılı olan Kaya, İlk Orta Lise eğitimini Çankırı'da gördü. Anadolu Üniversitesi Laborant ve Veterinerlik bölümünü bitirdikten sonra Atatürk Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Acil Afet Yönetimi Lisans bölümünü tamamladı. Halen Yeni Medya ve Gazetecilik bölümünde okumaktadır. Hemşire, hemşirelik mesleği yanında Yazar-Şair ve Editörlük yapıyor. Bir çocuk annesi olan Kaya'nın bir oğlu var ve Hukuk Fakültesi mezunu.

Benzer Yazılar