SENİ BEKLERKEN GEÇMİŞİ DÜŞÜNDÜM
- Yazar: Yıldız TEK GAMLI
- 3 Aralık 2023
- 75 kez okundu
Heyecandan tir tir titriyor, ayaklarımı sabit noktalarda tutamıyorum. Gözüm çok ilerlerde, hem gelse hem gelmese diyor. Yıllar ne kadar çabuk geçti, ne çok büyümüşüm gibi geliyor. Nasıl özledim artık gelse! Acaba otobüs geç mi gelecek ya da tam mola verdiği sırada gelmekten vaz mı geçecek. Beni istemezse… İlk defa bir erkeği böyle büyük bir zevkle, korkuyla, heyecanla bekliyorum.
Tam on beş yıl geçti aradan… Eminim saçlarına aklar düşmüş, omuzları yorulmuş, belki biraz boyu küçülmüştür. Nasıl bir özlem bu anlatamam; üç gündür gözüme uyku girmedi. Sadece üç yıl yaşamıştım onunla. Pek tanıdığım, nelerden hoşlandığını, hangi takımı tuttuğunu bildiğim söylenemez. Nasıl yürüdüğünü, neler giydiğini, hangi renklerden hoşlandığını hatırlamıyorum bile. Tek bildiğim yumuşak, büyülü, yavaş yavaş içine işleyen, sessiz konuşmasına rağmen tek bir kelimesini kaçırmadığım sesi. Artık beni özlediğini söylemişti ilk telefon ettiğinde, beni neden buraya gönderdiğini bile unutmuş, affetmemi istemişti; neden işlediğini bilmediğim suçtan. Bir babanın söylemeyeceği şeylerdi bunlar, baba kimdi? Sanırım babalar kız çocuklarına üç sene bakar, sonra yetişmesi için gönderirler ve zamanı geldiğinde kızlarını görmeye gelirler, hatta beraber kalmak istediklerini bile söylerlerdi. Zamanı gelmişti.
Arkadaşlarımın da babaları vardı. Ama onlar hiç evlatlarını bırakmamışlardı. Neden ben zamanı bekliyordum? Yoksa yapmamam gereken bir şeyi mi yapmıştım ki babam beni bu kadar uzaklara göndermişti. Bu suç öyle bir suçtu ki ardından annemi de göndermişti. Annemin bana sarılıp uzun süre ağladığını, hiç kimselerle konuşmadığını, hiç görmediğim akrabalarımın sık sık geldiğini, anneme babamı her sorduğumda artık beraber yaşamadığımız için göremeyeceğimi anlatmıştı. Büyürken ne kadar zorlandığımı, erkeklerden uzak tutulduğumu, hatırladığım babamın telefonunu her aradığımda kızının olmadığını söylemişlerdi. Hiç anlam veremediğim şeyler geçen otobüslerle beliriverdi gözümün önünde.
Yıllar sonra geliyordu. Hem de bu sefer hiç gitmeyecekti. Yeni mi başlayacaktık hayata yoksa annem öldükten sonra benim kurduğum düzene devam mı edecektik? Bilmiyordum şu an otobüsten gelecek, kafamda binlerce kez çizip sildiğim, bundan sonra da ne yapacağımızı bilmediğim babamı bekliyordum. Beklemek tüm geleceği unutturmuştu şimdi.
Yıldız TEK GAMLI
Havin devamı yok babasız kız çocukları için...
Devamı var mı :) Tam roman havasına girmiş akıcılığına kapılmıştım ki Film bitti yani yazı ;)
Maalesef
Maalesef babalar çocukları kendi yapmamış gibi ebeveynlik sorumluluklarını reddetme eğilimdeler. Çok güzel özetlemişsiniz ağzınıza sağlık.