Kızıl Nehirler
- Yazar: Emily Yaramis
- 25 Ekim 2024
- 50 kez okundu
kızıl nehirler
ben ölümü içmiştim
ölüm beni biçmişti
içim içim
içim ne biçim
hevesler bir bir yitiyordu
zamanın kanatlarında
kavuşmanın şevki
ayrılığın ahengine bulandı kimliğim
adımlarım hep suçlu
ben hep katildim
an be an deliller üretiyordum
infaz edilmiş mekân tortularından
ecelin antlaşması azraille değilmiş gibi
tomar tomar sayfalarda
yer yön mızrak ve kalkan
biriktiriyor
kızıl nehirlere salıyordum
karimin egasantrik bulmaçlarından
ölümü avucumda tutuyordum
ne de güzel kendimi avutuyordum
cenin pozisyonunda
dağların eteklerinden
zirveler zirvesinden
uçurumlara iplerle salındım
işkencelenmişim kesik kesik
oymuş manyak gözümü
içime de badem suyu koymuş
görüyorum ahmakların bedavasız tercihlendiğini
salağa yatıpta her gün kibre boyun eğip kinlendiğini
ne de acımasız hoyratlandım
kendime müthiş bir ölüm ısmarladım
işkenceler anaforuna müptelâ
aklımın dumanlarında boğuluyordum
nedir bu ağırlık bu müthiş kaygı
uyuşukluğun ızdırabı
hey benim uslanmaz usum
hey benim akıl almaz yasım
ne vakit yapılanlara tepkisiz kalıp
kendini huzurla hediyelersin
ne vakit naifliği nukteye tercih edersin…
yoruldum ben sevgili katilim
tüm varlığım tükendi
vazifemi iade ediyorum
evet evet yanlış duymadınız
iade ediyorum sevgili azraile
ben acımadım kendime
kabulum onun merhametine
vesselâm…
24/10/2024
Emily Yaramis
bir önceki yazımı okudunuz mu?
https://fisildayankalemler.org/mektup/
Çok teşekkür ederim hocam. Ne güzel bir güzelliktir aynı kitapta, aynı alemde olmak.🥰
Harika bir şiir olmuş yine Romanın her sayfasını okudum yeniden ❤️