HAYVANLAR, İNSANLAR VE SEÇTİĞİMİZ HAYVAN
- Yazar: Yıldız TEK GAMLI
- 26 Aralık 2023
- 69 kez okundu
“Tanrım ne şeker şeysin sen böyle! Gördüğüm en tatlı yaratık.” Parçalarcasına tutmuştu minik kız yavru kediyi, tüylerini okşuyor, yanaklarından öpüyor, patilerini kurcalıyor, yere bırakıp ardından yerde hem yuvarlanıyor hem de garip sesler çıkarıyorlardı. Gördüğüm en güzel manzaraydı. Bu insan yavrusuyla kedi yavrusu arasındaki uyum beni gülümsetmişti. Dünyada hala sevgi vardı ve sevgiyle büyüyen çocuklar…
Çocukluğumda hep benimle yaşayacak, aynı evi, aynı yatağı paylaşabileceğim siyah bir tayım olsun isterdim. Öylesine siyah olmalıydı ki yelesiyle saçlarım dans etmeliydi rüzgarda. Denizleri, gökyüzünü dolaşmalıydık ve çok mutlu olmalıydık. Ona hep eyersiz binmek, çıplak tenindeki sıcaklığı, kalp atışlarını duymak isterdim. Acıları, mutlulukları paylaşmak isterdim atımla. O at hayatımın başlangıcı, özgürlüğümün simgesiydi benimle yaşadıkça.
Sonraları bir kaplanım olsun istedim. Boyu benim boyum kadar, güçlü, yırtıcı, vahşi, sert bakışlı, muntazam yürüyüşlü, asil ve asilliğin her bir çizgisini taşıyan bir kaplan. Bana gençliğimi, gençlik duygularımı hatırlattığı için bir kaplanım olmalıydı.
Balıklar hoşuma gitti bir ara. Sessiz, sedasız, kimseye zarar vermeyen, o sükunet içinde bile gizemli görünen, renkleriyle beni büyüleyen bir balığım. Belki de bunca suskunluğum içinde beni anlayan, anlatan tek varlıktı bana.
Hep kendime yakın bulduğum, kendime davranışlarıyla, yaşayışlarıyla benzettiğim hayvanları istedim yanımda. Sonra da böyle bir şeyin mümkün olmayacağını, aslında benim de soyumun tükendiğini anladım.
Şimdi bir papağanım var. Hep aynı şeyleri söylemekten, gün boyu tıkınmaktan başka bir şey bilmiyor. Farkında olmadan ben de ona benzemeye, koltukta televizyon seyrederken uyumaya, hatta aynı şeyleri söylemeye başladım. Aynı hayatın, başının sonunun ne olduğu bir gün, herkesin bildiği senaryoyu oynuyorum şimdi. Hem de figüran olarak.
Ne kadar güzel...
Benimde çok güzel bir köpeğim var hocam 🙂🙂🙂