İKİLEM
- Yazar: Günay POLAT
- 4 Mayıs 2024
- 59 kez okundu
İKİLEM
Gitmek ile kalmak arasındaki ince çizgi gibiydi…
Senin ile olmak ve olmamak. Oysa ben her gitmek isteyip de gidememiş olmak konusunda adeta senden çok kendim ile yarışırcasına o ince çizgi üzerinde dengede kalmaya çalışarak veya dengede kaldığımı düşünerek o çizgide inatla yürüdüm, yürümeye çalıştım. Ama olmadı…
Gücüm dengemi ayakta tutmaya yetmedi. Yaptıklarım ve yapabileceklerimin sınırının farkına varıp daha fazla direnemedim ve o çizgiden yere çakılarak başardıklarımdan çok başaramamış olduklarımın arasına bir yenisini daha ekledim.
Sadece benim gücümle yürütmeye çalıştığım o dengenin seninle olmayacağını kabul edip yola öyle devam etmeliydim.
Daha fazla kendime bu kötülüğü yapıp dibe çekerek senin bana hissettirdiklerinden çok hissettirememiş olduğun, her duygusuzluk ile aynı yolda yürümeye çalışamazdım. Her defasında kendimi gerçek olduğuna inandırdığım sahte gülüşlerine kanarak hak etmediğin halde fedakarlık üstüne durmadan fedakarlık yaparak vicdanını da kulakları gibi sağır eden birisine kendimi duyurmaya çalışamazdım.
Ağlayan bir çocuğun neden ağladığını dahi bilmeden eline şeker verilip susturulup kandırılan bir çocuk misali kendimi kandırarak bu yolda daha fazla tek başıma yürüyemezdim…
Önünden sayısını dahi bilmediğim ve saymadığım kaç durak geçtim bilmiyorum ve son durak olduğuna inandığım yerde durdum. Çünkü yoruldum…
Görmek istemediğin ben de bir insanım her şeyden önce bir “KADINIM” görmezden geldiğin ama benim için değerli olan her güzel duyguya ben de sahibim. Keşke bunu biraz görüp farkına varabilmiş olsaydın. Dürüstlük gibi ağır olan bir yükün altına girip dürüstsüzlüğün ile pişmanlıklarımın arasında yer almamış olsaydın.
Sadece düşmekten izleri kalmış olan dizlerimde bir izde sen açmak için bu kadar çabalayıp kendini bu yolda yormasaydın. Pişmanlıklarım içerinde yer almak için gösterdiğin çabayı iyikilerim arasında yer almaya çalışarak güzel anılar içerisinde yanımda olsaydın.
Henüz yolun başında iken başladığını düşündüğüm hikayenin asıl kahramanı yaralarımı bildiğin halde sen olsaydın…
Günay POLAT
Genel Yayın Yönetmeni: Elif ÜNAL YILDIZ
Bir Önceki Yazımı Okudunuz mu?
I am glad that I observed this blog, precisely the right information that I was searching for! .
En zoru da arada kalmaktır. Gitsen de bir yanın hep orada kalır. duygulu bir yazı olmuş. Emeğine sağlık