ALAATTİN’İN SİNİRLİ LAMBASI

Edebiyat/Şiir
ALAATTİN’İN SİNİRLİ LAMBASI

ALAATTİN’İN SİNİRLİ LAMBASI 

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, medeniyet henüz insanları tembelleştirmemişken çalışkan mı çalışkan bir köy varmış. Kendi işlerini kendileri yapar, inek bakar, koyun sağar, deri tulumlara peynir basarlarmış. Kim sorarsa onların köyünden daha çalışkanı yokmuş. 

Bu köyde tembel mi tembel fırıncı bir genç varmış. Adı Alaattin’miş. Köylü onu hiç istemezmiş. Ne onu çalıştırabilmişler ne de köyden gönderebilmişler. Ne hamur mayalarmış ne de ekmek pişirirmiş.

Herkesin dilinde gezer, köyün en serin yerinde yan gelip yatarmış. Bir gün anasının ısrarıyla odun kesmeye, sizin anlayacağınız avarelik etmeye karar vermiş. Kel katırını, paslı satırını, bir de ekmek bohçasını alarak dağa gitmiş. Herkes Mersin’e o ise tersine gider, ağacın incesini keser, gölgenin koyusunu seçermiş.

Çıka çıka bir mağaranın önüne kadar varmış. Bir de ne görsün. Önünde bir dev oturur. Meğerse devler mallarını kimse çalmasın diye oraya bir bekçi koymuşlar. Bu dev onların mallarını korumakla görevliymiş. Çalışmasının karşılığında günlük bir çift yağlı çörek verirlermiş ama üç gündür kimse oraya uğramamış. Devin karnı da çok fena acıkmış.

Tembelin şansına yanında anasının yaptığı bir çift yağlı çörek varmış. Sana çörek versem bana mağaradan bir şeyler verir misin demiş. Al gülüm ver gülüm derken çöreği vermiş, mağaraya girmiş. İçeride altınlar, gümüşler, ipekler, ibrişimler pek çokmuş ama tembelin dikkatini bir lamba çekmiş. Akşamları uyku tutmayınca aylak aylak otururken yanıma koyar keyfime bakarım demiş. Lambayı almış ve mağaradan hemencecik çıkmış.

Eve gelince mağaradan getirdiği lambayı yakmaya karar vermiş ama pek üşenmiş. Karardıkça kararan geceden ürkmüş de yerinden kalkmadan lambaya uzanmış. Sürükleyerek yanına çekmiş. Bu arada içinden bir homurtu yükselmiş.

“Bu ne gürültü?”

“Sen de kimsin?”

“Sinirliyim!”

Alaattin önce biraz ürkmüş ama sonunda onun lambada görevli bir cin olduğunu anlamış. Cin çok sinirliymiş. Vara da kızarmış yoğa da aza da kızarmış çoğa da. Bir tembel ile bir sinirli bir araya gelir de samanlık seyran mı olur? O dermiş “Bu işi yap.”, bu dermiş “Sen de şu işi yap.” Aslında bizim tembel iş buyurmaya da üşenirmiş ama cinin her dediğine “İsteme bir şey benden, buz gibi soğurum senden.” deyip kızması ve hiçbir şey yapmaması Alaattin’i çileden çıkarmaya yetmiş.

Alaattin daha ne isteyeceğini bilemeden, onun neci olduğunu sezemeden yeniden lambaya giriverirmiş. Alaattin tekrar sürüklemiş lambayı. Yine aynı homurtu, yine aynı nakarat.

“İsteme bir şey benden buz gibi soğurum senden.”

“İn misin, cin misin? Ekmek versem yer, dayak versem kaçar mısın?”

“Ben sinirli mi sinirli bir avareyim. Hiçbir sahibim beni çalıştırmayı başaramadı. Kim ne derse kızar, olur olmaz lafları dizerim.”

Alaattin’in “Senin adın nedir? sorusuna ise şaşırarak “Kimse şimdiye kadar bana bir isimle hitap etmedi.” demiş. Meğerse cin lambadan her çıktığında onu gören herkes önce korkuyor sonra da “İn misin, cin misin?” diye sorar cin de buna çok kızarmış. Ne ismini bilen varmış ne de ne yersin ne içersin diye soran.  Varsa yoksa kendi istekleriymiş bildikleri. Zavallıyı hiç cin yerine koyan, adını soran veya bir çay ısmarlayan olmamış.

Aç ayı oynamaz da aç cin sizin isteklerinizi yerine getirir mi? Hiç ilk gördüğün cinden bir şeyler istenir mi? Hani bunun sözleşmesi, hani bunun sigortası, hani bunun mesaisi? Üç günlük yola gidip siparişinizi getirecek de dizlerinde derman kalacak mı diye sorulmaz mı?

Cin ne dese haklıymış. İnsan hakları var da cin hakları saklı mıymış? Yoksa bedava cin çalıştırmak âdetten miymiş?

Alaettin’in aklı bu kadar karışık işe ermemiş. “Ben demiş onu bunu bilmem. Benim pişirdiğim ekmeklerden yersen karnını doyururum, yalnız karşılığında iş de buyururum.”

“Tamam ben de karnımı doyurur, senin hamurunu yoğururum.”

Alaettin ile lambanın sinirli cini sonunda anlaşmanın yolunu bulmuşlar. İkisi de ne aç kalmış ne de tok olmuşlar.

Gökten üç ekmek düşmüş; biri alnının teriyle çalışanlara, biri işçisinin hakkını verenlere, biri de ekmeğini bölüşenlere…

Ümmü ÖZÇELİK ER

Editör: Mesude BOZKURT

Genel Yayın Yönetmeni: Elif ÜNAL YILDIZ 

Bir Önceki Yazımı Okudunuz mu?

ALAATTİN’İN TUTUMLU LAMBASI

 

Etiketler:

#edebiyat #farkındalık #fisildayankalemler alaattin lamba masal

Yorumlar (1)

    • 14/08/2024

    Neden?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Ümmü ÖZÇELİK

Fisildayankalemler.org Editörü ve Yazarı 1973 Antalya, Akseki doğumlu. Antalya Merkezde Naciye Havva Manav Uşak İlkokulunu bitirdi. İlkokuldan sonra Hafızlık yaptı. Ortaokul ve liseyi İstanbul’da okudu. 1999 Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesinden mezun oldu. 2015 yılında Süleyman Demirel Üniversitesi Hadis Anabilim dalında yüksek lisansını tamamladı. 2008- 2017 yılları arasında Diyanet İşleri Başkanlığında Vaiz olarak çalıştı. 2023 yılında AÖF Sosyal Medya Yöneticiliği bölümünü bitirdi. Türkiye Yayıncılar Birliğinin editörlük ve lektörlük eğitimlerine katıldı. Evli ve üç çocuk annesi. Şu anda kitap yazmanın dışında öğretmenlik ve editörlük yapıyor. Her çocuğa sorulan “Ne olmak istiyorsun?” sorusuna hiç düşünmeden: “Yazar olmak istiyorum.” diye cevap vererek çıktığı yolculuğu devam ediyor. Yazar olarak mottosu; “Yazıyorsak bir sebebi var.” Yayımlanmış olan beş adet çocuk kitabı var. İlk yayınlanan kitabı Karınca süpürgesi. Hayvan sevgisi merhamet ve empati duygusunu yoğun olarak işlediği bir eser. Çocuklar günümüzde daha çok fantastik öğeleri olan hikayeleri okumayı tercih ediyor. Karınca Süpürgesi, Sinek Kurtarma Operasyonu gibi hikayeler okuyanlara çok fantastik geliyor. İkinci kitabı Üç Güzeller ise günleri sürekli değişen dini bayramların ve bunun nedeni olan Kameri (Ay) Takvimin anlatıldığı bir eser. İçinde bol bilgi olsa da kurgunun içinde olduğundan dolayı merakla kendini okutuyor. 8-12 yaş çocuklara hitap eden bu eseri her yaştan okur çok seviyor. Üçüncü kitabı Gizem’in Bereket Hazinesi ise oyun, eğlence ve macera ile çocuklara sofra adabını ve görgü kurallarını anlatıyor. Aynı zamanda seri olarak devamı da olan bu kitabın baş karakteri Gizem, adı gibi gizemli, meraklı ve sevgi dolu bir karakter. Dördüncü kitabı Gizem’in Cennet Hazinesi ise maceranın ikinci kitabı. Bu kitapta Gizem çocukların çok merak ettiği cenneti ve oraya gidebilmenin yollarını araştırıyor. Tabii ki yine oyunlarla. Beşinci kitabı Beş Güzeller -İnsanlık Treni- ise peygamberlerden ve onların önemli özelliklerinden, evrensel mesajlarından bahsediyor. Esma Öğretmen, meraklı öğrencileri ile birlikte bu konuyu araştırıyor. Üç Güzellerden tanıdığımız eğlenceli karakterler yine bizimle birlikteler.

Benzer Yazılar