ODA KARANLIK

Genel
ODA KARANLIK

Oda karanlık. Birbirimizin nefeslerini duyuyoruz.

Siyahın en zor hâlini bildik biz. Üst üste sabahlama nedir onu iyi biliriz.

Her rengin siyah ile harmanlandığını ama bize bitmeyen gecelerce hep siyahını verdiğini biliriz. 

Başlarda çok yaşanır o siyah geceler. Uyumaz ve uyutmaz. Suç onda değil suç kimsede değil sonra anlayacaksın. Anlayana dek siyahın içinde saçlarının beyazlarını çıkartacaksın. 

“Suç kimde?” diye düşündüğün gecelerden, “Yeter ki azıcık uyuyayım.” aşamasına evrileceksin. 

Mecburen evrilirsin çünkü sen evrilmezsen o seni kırıp, büküp, dağıtıp bırakır, işe yaramazlar arasına.

İşe yaramaz olmak istemem bir şeyler yapmak isterim onun için, gecelerce uykusuz kalmak dahil değil buna o neye dahil bilmek istemezsin. 

Karanlıktan aydınlığa çıkmak için sabahına nöbet tuttuğun geceleri beynine işaretlersin. 

Suç kimsede değil, kimse suçlu değil, tekrar edersin , yine de ona kızamazsın ki kızamaz, küsemez, bırakıp gidemezsin.

Çarkın dönmediğini , şansın gülmediğini , feleğin çemberinden geçtiğini düşünürsen düşün bu da dahil siyah gecelere.

Her şey dahil bir paket var önünde içinde giriş gelişme sonuç sana ait ama o pakette .

Daha demin “Ne yapacaktım ben bak unuttum?” diye gezinmen unutman normal, akışı kaçırman normal, her şey siyah gecelere dahil .

Saatim ve takvimim evrenden bağımsız bambaşka çalışıyor benim. Dönüp dönüp bakıyorum, bir türlü sabahladığım siyah gecelere eşleyemiyorum o saatleri kaçırmışım , evrensel saati , diyorum : “Olsun nefes alıyorsun hâlâ eşitlersin zamanı.”

Bunları düşünürken “İyi geceler olsun mu oğlum? ” diyorum Efe’ye. Tekrar ediyor nefis ekolali ile “İyi geceler olsun mu oğlum?” Hayır, tekrar etmek yok( içimden) “İyi geceler ” dediğinde “İyi geceler” diyor, dönüyor sırtını bacağını atıyor üstüme dokunmadan uyumuyor burada olduğumu bilmeli.

“Siyah gecelerden gri gecelere geçtik biz.” diyorum kendi kendime. Sonrası beyazdır bence, beyaz değilse büyük olay çıkartırım çünkü dünya o kadar karanlığı o kadar uzun süre vermez, dünyanın da ihtiyacı var aydınlığa (beyaza). Sonra anlaşıyoruz paralel evrende onunla beyaz gecelerin sözünü veriyor bana.

Sözü aldım, mesai bitti, devreleri kapatıp beyni yakmadan dinlenmeye geçiyorum….

 

Editör: Beren KAYA

Baş Editör: Dr. Sibel ÇELİKEL

Etiketler:

#karanlık otizm

Yorumlar (2)

  1. Yıldız Tek Gamlı
    • 27/01/2024

    Allahım nasıl yanınızda olmak istedim, üstünüzden siyahları alıp, rengarenk boyamayı... Kaleminize emeğinize yüreğinize sağlık

  2. Zeynep
    • 26/01/2024

    Çok etkileyici bir yazı olmuş kalemine sağlık

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Elif AY

1991 İstanbul Üsküdar doğumluyum , İstanbul Üniversitesi Sosyal Hizmetler mezunuyum, evliyim biri özel gereksinimli iki oğlum var , uzun süredir özel gereksinimli çocukların ve ailelerinin yaşadıklarını yazıyorum. Makale ve köşe yazarlığı yapıyorum.

Benzer Yazılar