KAHRAMANMARAŞIM
- Yazar: Nermin Kaşçı
- 6 Şubat 2025
- 31 kez okundu

KAHRAMANMARAŞIM
Her yeri zerre zerre viran olmuş Gazi şehrim…
Bu nasıl bir varoluş; herkesin yok olduğu ,kaybolduğu, kahrolduğu …
Bir şehre en çok kaç cansız beden sığar?
Bir mezarlıkta insan en fazla kaç can için ağlar?
Bir babanın gözyaşlarına şahit olmak o gözyaşlarında boğabilir mi insanı ?
Kırmızıya bakmak ne kadar yorabilir insanı ?
Bir şehre bakıp kaç yıkım yaşayabilir insan?
Her yeri yara bere içinde kalmış bir şehir nasıl iyileşir?
Yıkılan binalar onarılır da insan içindeki enkazdan nasıl sağ çıkar ?
Kalbi enkaz altında kalmış biri ruhunu nasıl yaşatır?
KAHRAMANMARAŞIM
Her yeri zerre zerre viran olmuş Gazi Şehrim…
Sararıp solmuş her rengin, bir gecede bütün renklerin silinmiş üstünden, insanlarının neşesi bitmiş hayat çizgileri oluşmuş yüzlerinde. Bir gecede 10 yıl yaşlanmış bütün sevdiklerim. Şehrin rengi gibi gençliği solmuş küçüklerimin, gülüşleri hüzünlenmiş buğulanmış gözleri herkesin;
Bana bakan gülen yüzlerde her an dökülmeye hazır gözyaşları dolmuş boncuk boncuk.
Bütün canlılık bitmişte şehri bir ölüm sessizliği bürümüş.
Kalabalık ama yalnız ,ışıkları var ama karanlık, gürültülü ama sessiz…
Bir varoluş ancak bu kadar yok olabilirdi.
KAHRAMANMARAŞIM
Her yeri zerre zerre viran olmuş Gazi Şehrim…
Artık başka çok başka bambaşka Şubat.
Eksik, yorgun, yaralı, Gazi bak!
Bu yazının tamamı yazarına aittir.
Yazar: Nermin KAŞCI
Editör: Duygu BALCI
Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal YILDIZ
Kitabımın linki:
Bir önceki yazımı okudunuz mu?
https://fisildayankalemler.org/engel-ben-miyim/
😔😔😔