İLK SİNEMA DENEYİMİ

Genel
İLK SİNEMA DENEYİMİ

İlk sinema deneyimi.

“Otizm” için ürkütücü görünüyor . 

Her yönüyle rahatsız edici olmalı, yüksel desibel ses oldukça yüksek. ( Ağlayıp huzursuz olsaydı çok iyi anlardım peşine kriz gelmesin diye belki salondan çıkardık ) 

Uzun süreli oturma ve ses çıkarmama, bir yere odaklanma, bekleme, beklerken başkalarını rahatsız etmeden durabilme . Görsel olarak büyük uyaran.

Otizmi eğip büküp azıcık kenarda bekletiriz bazen ona gücümüz ve enerjimiz olur . Bugün biz otizmi görmeden, duymadan, umursamadan bir şeyler yapacağız deriz . Üstesinden gelecek motivasyonu sağlayıp yola çıkarız .

Öyle anlar her gün olmuyor ama motivasyonlu bir günü değerlendirmeden geçirmek istemeyiz. Öyle yaptık . Bir saat kırk dakikalık bir filmi izledik hep birlikte.

Ağlayıp rahatsız olmadan sağlıklı bir şekilde çıktık salondan . Olur öyle bazen eşref saati diyeceğim ama tesadüfte değil bu beklemeler zamanında verdiklerimizi elbet bir gün geri alacaktık. Bazen alınıyor verilen emeklerin karşılığı bazen tıpkı karınca gibi varamasak bile o yolda olduğumuz belli diyoruz. 

Bazen öğretmeye çalıştığınız o beceri kazanım ya da öz bakım size günlerce geri dönüş yapmaz. Ümidi keser gibi olursunuz ara verirsiniz yorucudur da çünkü bir davranışı üst üste öğretmeye çalışmak, mental sağlığımı kaybedeceğim şimdi “İmdaattt!” diye ağlayasınız gelir. Sanırım devrin döneceği yer tam olarak orasıdır . O diyardan gitmeyi seçerseniz öğreteceğiniz beceri ile iyice aranız açılır, çocukta zaten öğrenmekte direndiği her neyse iyice unutur gider. Sıfırdan başlamak öyle ağır gelir ki önceden günlerce dil döküp öğrensin diye emek verdiğiniz o davranışa.

Sonuç olarak bu gün anlaşıldı ki ne verirsen elinle o gelir seninle. Yok ya o değil tam olarak mevzu şu.

Öğrenemiyor, öğretemiyorum. Yok olmayacak bu iş bırakıyorum artık akışına filan diye duvar yumrukladığım olmuştur şimdi niye yalan söyleyeyim.

Hala gideceğimiz bir dünya haritası yolumuz da vardır fakat otizm bence gerçekten tam bir boks şampiyonası. Bir tane biz vuruyoruz bir tane o. Bir tane biz bir tane o, bakalım şampiyonanın sonunda ringte kim kalacak. Yalnız ben biraz fazla bilendim en az Rocky Balboa kadar.

Editör: Beren KAYA

Baş Editör: Dr. Sibel ÇELİKEL

Etiketler:

#sinema Eğitim otizm

Yorumlar (4)

  1. Mustafa
    • 12/05/2024

    Evlatlarımıza önyargılı davranıp onu yapamaz bunu beceremez sıyerek ne onun nede kendi hayatımızı kısıtlamamalıyız. Elimizden geldıgı kadar her ortama birlıkte gitmelı ve tesvık etmeliyiz hayata yasama adepte etmelıyız yukarıda anlattığınız gibi emeginıze yuregınıze saglık

  2. Elif AY
    • 28/01/2024

    Çok teşekkür ederim 🙏🏼

  3. Yıldız Tek Gamlı
    • 27/01/2024

    Tebrikler ❤️ Bu sizin emeklerinizin meyvesi, çok etkilendim... Kaleminize, emeğinize, yüreğinize sağlık umarım bir sürü anneye, babaya çocukları için ışık olursunuz

    • 26/01/2024

    Kalemin keskin olsun canım çok güzel bir yazı.👏

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Elif AY

1991 İstanbul Üsküdar doğumluyum , İstanbul Üniversitesi Sosyal Hizmetler mezunuyum, evliyim biri özel gereksinimli iki oğlum var , uzun süredir özel gereksinimli çocukların ve ailelerinin yaşadıklarını yazıyorum. Makale ve köşe yazarlığı yapıyorum.

Benzer Yazılar