Garip SÜLEYMAN ANISINA

Garip SÜLEYMAN ANISINA

Garip SÜLEYMAN ANISINA

Gaziantep’te yaşayan bir çocuk. Süleyman, minik bedeniyle onca acıya rağmen tutunmaya çalışan bir yavruydu. Sekiz yaşında olmasına rağmen birçoğumuzun tahmin bile edemeyeceği kadar büyüktü sınavı. Annesi ve babası olmayan, halası tarafından bakılan bir evlat. Ahh o halası melek abla; engelli kızı Dünya, Süleyman ve annesinin bırakıp gittiği bebek melek te hepsinin derdi ondaydı.

Lösemiydi; en büyük savaşları evim dediği taşta yaşayan birbirine sımsıkı sarılan garibalığını, görenin ağladığı talihsiz insanlardı. Bu çağda yaşayıp onları bulamayanlara da dargınım aslında, sonra biz karşılaştık onlarla. Onlarca ailesi oldu bir anda. Önce evleri güzelleşti, sonra süleyman çocuk oldu. Son senesini çocuk gibi yaşadı. Bir sabah resmi geldi. Kefenini gördüm en son “anacum” diye sevinçle arayan süleyman, kendi annesine gitmişti. Melek yavrum gerçekten melek oldu. En acısıda garip geldi, garip gitti.

Garip bakardı süleyman
Kimsesiz bir savaşçı
Sığınağı halası
Sınavı ağardı
Okula gitmek hayali
Hastane odaları gerçeği
Sıcak bir yatak isteği
Soğuk taşta minderi
Küçük yaşta büyük adamdı süleyman
Hayal bile edemezdi herşeyi
Bir küçük ekran bile çok görülmüş ona
Yırtık montu üstüne yapışmış
Bazılarının burun kıvırdığı eşyalar
Süleyman’a hayalmiş
Şımartılmamış hayatı
Benim gönlüme yaraymış

Çok savaştı süleyman
Gücüne hayran oldum
Onu görünce derdimden utandım
Bakışlarıyla tüketti
Omzuma dünya yı yükledi
Anacığım lafını bana ekledi
Garibin anası yaptı beni süleyman
Duydum ki yine tekrar etmiş illeti
Bu sefer yenemedi kanseri
Minik bedeni önlük yerine giydi kefeni
Garip geldi garip gitti…

Melek Süleyman Anısına…

Genel yayın Yönetmeni: Elif Ünal YILDIZ

Editör: Hakan DİNÇAY

 

Yorumlar (1)

  1. Allahım bu meleklerin yanında huzurunu eyle... Ne diyeyim bilemedim 😭

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Esra Kaçmaz Yayla

Esra Kaçmaz Yayla, 9 Eylül 1988 İstanbul doğumludur. Aslen Edirneli olan Esra, İstanbul’da ikamet etmektedir. Evli ve üç çocuk annesidir. Şiire olan tutkusu, “Bir Harmandır Şiir” ve “Hislerde Yorgun Artık” adlı iki kitabında hayat bulmuştur. Hayat geçiyor. Herkes kendi şarkısında nakarat. Hiçbir zaman kimliğim ön planda olmadı. Bazen susayan bir kediye su veren komşu, bazen kâğıt toplayan abinin selamlaştığı bir kardeş… Belki de merhametin olduğu geçitte yol arkadaşı. Kimi zaman “Anneler de insandır” diye söylenen bir anne, kimi zaman bir çift gözden anlamasını bekleyen bir eş. Cama konan kumrunun bir avuç arpa beklediği el. Allah’ın bir kulu, bir esmada tecelli eden garip bir yolcu. Biraz ciddi, yer yer neşeli ama hep umutlu. Tek emin olduğum belki de kalemim, kâğıdımla özdeşleşmiş; yaşadıklarımla, hata ve doğrularımla kendi halinde insan olma derdindeyim. Kıyafetten önce içindekini seçen, bir tebessümü kâr sayan, elindeki lokmayı paylaşınca huzur dolan, huzuru da içinde, vardığı yolda arayan, bildiklerini de yüreği ile ortaya koyan biri: Allah’ın kulu Esra.