Ulaşılmaz Yakınlık…
- Yazar: Günay POLAT
- 9 Temmuz 2024
- 62 kez okundu
Ulaşılmaz Yakınlık…
Bugün ilk kez sana ne kadar haksızlık yaptığımı anladım. Kızınca, öfkelenince, kırılıp dökülünce, söylediklerini duymayan biriyim. Beni öfkelendiren, dilimden dökülen sözlerin nedeni sana ulaşmak isteyip de ulaşamayışım, attığım her adıma senden bir adım göremeyişim.
Belki bu sana bencilce gelecek, ama ben ileride “keşke” demek istemiyorum. Çünkü sen benim yürüyemeyen ayaklarım, beni anladığını düşündüğüm zihnim, koşmaktan yorulan kalbim, yaşama sevincimsin.
Biliyorum, seni böyle her şeyim yapmış olmama kızacaksın ama yürekten dile gelmeyen, yarım kalan her söz, tamamlanmamış olan her cümle, yarım kalan her duygu böyle yapar insanı. Sana da yüklenmek istemiyorum ama seninle yaşanmamış çok şey var. Her şeyden önce bir hayat var. Bazen kendi kendime “Hayat senin, yaşa; daha kaybedecek neyin kaldı?” diyorum.
Duygularım ve mantığım arasında çıkmaz sokakta çıkışı arayan çaresiz bir çocuk gibi hissediyorum. Bu kadar yakın olup bu kadar uzak olmak, dokunmak isteyip de dokunamamak, kokunu hissetmek isterken bir o kadar yabancı olmak, sarılamamak, elini tutup gözlerine bakıp kaybolamamak bana çok uzak ve yabancı.
İnsana dair güzel olan duyguları seninle yaşayamadım. Bazen çok istemek, sevmek, iliklerine kadar hissettiğin özlem çaresizliğine çare olmuyor. Senin hislerini ve düşüncelerini bilememiş olmak, değiştiğini görmek canımı acıtıyor.
Artık bana hiçbir duygun yok mu? Güzel cümlelerin benden uzak mı? Gülüşün, bakışın bu kadar yok hükmünde mi? Oysa senden çok şey istemedim; sadece beni anlaman ve yanımda olman yeterdi. Ama olmadı.
Varsın, ben yine yürüdüğüm yolda bir taşa takılıp düşseydim yine kalkardım ama senin yanımdaki varlığınla daha güçlü kalkardım.
Günay Polat
Editör: Murat Çatal
Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal Yıldız
Yazının bütünü yazarına aittir.
Bir önceki yazımı okudunuz mu?
Çok güzel ❤️