Çocukluğumun İzini Arıyorum

Genel
Çocukluğumun İzini Arıyorum

Çocukluğumun İzini Arıyorum

Uzun, ince, dolambaçlı patika yollarda kaybettiğim çocukluğumu arıyordum. Yollar her kıvrımda daha dik yokuşlara çıkıyordu. Bu dik yokuşların arkasında kaybettiğim çocukluğumu bulacaktım. Yokuşları çıkmak için tutunduğum devedikenleri ellerimi kanatıyordu. Kanayan ellerime aldırmıyordum. Sol yanımda kanayan bir kalp taşırken, kanayan ellerimin sızısı hafif kalıyordu. Yaşadığım hayal kırıklıklarının haddi hesabı yoktu. Hayal kırıklıklarından oluşan dağ kümeleri beni yolumdan etmeye yemin etmiş gibiydiler. Her hayal kırıklığına inat, hayata yeniden başlıyordum.

Denediğim her yol beni çıkmaz sokaklara götürüyordu. Bir yerlerde bir şeyleri yanlış yapıyordum. Yolumu değiştirmediğim sürece aradığımı bulamayacaktım. Denediğim her yol beni çıkmaz sokaklara götürse de, arkama baktığımda avuçlarımı koca bir tecrübe dolduruyordu. Gözlerimde derin bir korku ve sıkışan minik yüreğime rağmen, cılız bir umut bana göz kırpıyordu. Cılız bir iniltiyle ayaklarıma bağ olan umudumu ayaklarımda değil, yüreğimde taşımalıydım. Umudumu kaybedersem, bende ne kalır ki? Gücümü aldığım sonsuz pınar değil miydi umudum?

Ellerim kanasa da devedikenlerinden, avucumda boğulsa da hayallerim, o hayallere yarenlik eden bir yığın tecrübe bana gülümsüyordu. Tecrübelerim, “Bir daha dene,” dediklerinde korkuyordum. Fakat evet, denemeye değerdi hayat. Her tecrübenin ayrı bir bilgeliği rehberlik ederken karanlık yollarıma, evet, sanırım bir defa daha denemeye değerdi.

Şimdi canım sımsıcak bir süt ve bir parça ekmek istiyor. Çocukluğumda burun kıvırdığım bu kahvaltının şu an paha biçilmez bir zenginlik olduğunu anlıyorum. Ne garip değil mi? Hep kaybedince anlıyor insan. Hep kaybettiklerinin özlemini buram buram çekiyor. Şimdi de öyle değil mi? Bak işte, kaybettiğim çocukluğumun izini sürüyorum bu sapa yollarda.

Yazan: Remziye Gül Yurt

Editör/Redaktör: Murat Çatal

Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal Yıldız

Bu yazının bütünü yazarına aittir.

Bir önceki çalışmamı okudunuz mu?

Kaleme Selam Olsun

 

 

Etiketler:

#çocuk #fisildayankalemler #İnsan #kişiselgelişim #sevgi hayat

Yorumlar (1)

  1. Yıldız Tek Gamlı
    • 11/09/2024

    😔😔😔

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Remziye Gül YURT

Annemin deyimiyle yazın tam ortasında, sımsıcak bir ayda bu güzel hayata şehr-i Diyar-ı Bekir’de açtım zeytin karası gözlerimi. Yoğun araştırmalardan sonra ancak kırklı yaşlarımda doğum günümün 17 Temmuz olduğunu öğrenebildim. Bu yüzden burcum aslan mı yengeç mi bilemezdim. Bir yengecin duygusal ruhuna, ailesine, insanlara sevgi ve merhamet ile bağlı anaç kollara sahipken; asla pes etmek nedir bilmeyen aslan pençelerim de vardı. Zorluklar karşısında kükrerken yelelerim savrulurdu rüzgârda. Hayata, zorluklara karşı şikâyet edenlere anlam veremezdim. Bana göre şikâyet varsa çözümde olmalıydı. Sonra sloganım oldu bu felsefem. Şikâyet etmeyi bırak yol ol, ışık ol, rehber ol, kahraman ol! unutma sen öylesine bir rastlantı sonucu burada değilsin, senin bir hayat amacın var, varlığını onurlandır ey güzel insan dedim şikâyet eden herkese. Dilerim bu satırlar insanların bir nebze de olsa dokunur ruhuna. Unutma güzel insan sen bir rastlantı sonucu burada değilsin. Sevgiyle…

Benzer Yazılar