Adı konmamış duygular 9

Genel
Adı konmamış duygular 9

Adı konmamış duygular 9

Gece mi insanı hüzünlendiren,

yoksa ben miyim hüzünlenmek için geceyi bekleyen?

Sevmek mi zor gelen, sevilmemek mi hüzünlendiren?

Her duyguyu var etmişler de, sevmeyi neden ertelemişler?

Oysa sevgi ne muhteşem duygu,

Allah’ın hediyesi, lütfu.

Gönül şen olur sevince,

ömür uzar, kalp gülünce.

 

Bırak kendini, yol nereye gider düşünme,

illa varacaksın bir kalbe.

Tutma kendini yoksa

yaşanmamış yaşamlara mı yanacaksın?

 

Yaşanması gerekirken yaşayamadıklarına mı,

yaşanacakken elinizden kayan yıllara mı?

Hiçbirine yanmak istemezsen,

bırak savursun rüzgar seni.

 

Çok sevdiğin bulutlar göç etsin, bırak.

Üzülme, nasılsa toprağına yine yağmur yağar.

Unutma, gönül defterine kalem yetmez,

oturup anlatsan ömür yetmez.

Umut yarında, gün doğdukça o da bitmez…

Esra Kaçmaz Yayla

Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal Yıldız

Bu yazının bütünü yazarına aittir.

Bir önceki yazımı okudunuz mu?

Adı Konmamış Duygular 8

 

Yorumlar (2)

  1. Esra Kaçmaz Yayla
    • 27/12/2024

    Evet bir çoğu kitaplarımdan. 🌸

  2. Yıldız Tek Gamlı
    • 2/11/2024

    Kitabınızdaki şiirleri mi koyuyorsunuz?

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Esra Kaçmaz

Esra Kaçmaz Yayla, 9 Eylül 1988 İstanbul doğumludur. Aslen Edirneli olan Esra, İstanbul’da ikamet etmektedir. Evli ve üç çocuk annesidir. Şiire olan tutkusu, “Bir Harmandır Şiir” ve “Hislerde Yorgun Artık” adlı iki kitabında hayat bulmuştur. Hayat geçiyor. Herkes kendi şarkısında nakarat. Hiçbir zaman kimliğim ön planda olmadı. Bazen susayan bir kediye su veren komşu, bazen kâğıt toplayan abinin selamlaştığı bir kardeş… Belki de merhametin olduğu geçitte yol arkadaşı. Kimi zaman “Anneler de insandır” diye söylenen bir anne, kimi zaman bir çift gözden anlamasını bekleyen bir eş. Cama konan kumrunun bir avuç arpa beklediği el. Allah’ın bir kulu, bir esmada tecelli eden garip bir yolcu. Biraz ciddi, yer yer neşeli ama hep umutlu. Tek emin olduğum belki de kalemim, kâğıdımla özdeşleşmiş; yaşadıklarımla, hata ve doğrularımla kendi halinde insan olma derdindeyim. Kıyafetten önce içindekini seçen, bir tebessümü kâr sayan, elindeki lokmayı paylaşınca huzur dolan, huzuru da içinde, vardığı yolda arayan, bildiklerini de yüreği ile ortaya koyan biri: Allah’ın kulu Esra.

Benzer Yazılar