TERAS BAKIŞI

Genel
TERAS BAKIŞI

TERAS BAKIŞI

Kadim Kasabanın en hakim noktasındaydı, diğer bir ifade ile kuş bakışı görünüyordu her yer, en ücra köşe. Baktı ta uzaklara, vadinin orta yerinden başlayarak, gözünün görebildiği, zeytin ağaçlarının üstünden.

Bir ara gözü ilişti; eskilerin dediğine göre, çok ama çok eski yani yaşlı olan zeytin ağacına. Geçen yıllar katıldığı, başka bir zeytin diyarında, bir zeytin derneğinin düzenlediği yarışma geldi, gülümsedi, hoşuna gitmişti, aldığı ödül.

“Neymiş bu ödül?”dediğinizi duyar gibiyim, söylersem, siz de gülersiniz. Hadi güldüreyim sizi; her ne kadar ”en büyük acılar, kahkahaların ardında gizlidir” deseler de, olsun, sonuçta herkes ölüyor nasılsa.

Kazandığı ödül; taştan, bildiğiniz taşa oyulmuş, zeytin ve zeytin dalı ile tabii ki zeytin yağı, hakikisinden, soğuk sıkım ecnebi tabiri ile, original ve de naturel. Zeytin derneğinin ödülü herhalde bundan başkası olmayacaktı, değil mi?

Seyir Kafe’nin garsonunun, canlı bir sesle:
“ Evvvett çay isteyen, tavşan kanı bunlar” narası uyandırmıştı onu. Elini çaya uzatırken, içindeki ile konuştu:
“ Ne gülüyorsun oğlum! Kendi kendine gülene, ne derler”
İçindeki öbürü, yani ikinci O:
“ Deli… deli”
Garson verilecek paranın derdindeydi sadece:
“ Evet abi! Ücretler peşin” dedi, yeleğinin küçük cebinden çıkardığı liraları uzattı.

Garson, bir çırpıda kaptığı gibi liraları, kuşağındaki, orta göze indirirken, bir yandan da bağırdı:
“ Verilsin paralar, açılmasın aralar”

Bunu duyan Haşmet, peşinden:
“Sen de haklısın kardeş; bu dünyada bir deliler bir de veliler yaşarmış”
Çok kısık sesle de söylese, duyulması gerekeni, duyurmuşlardı, ani bir manevra ile döndü

Çaycı:
“ Abi deli işi beni aşar şimdilik de veliyi nasıl bulacağız, sen onu söyle?”
Haşmet, tongaya basmıştı bir kere, cevap vermemek olmazdı, o da verecekti kendince:
“ Kardeş! Ne demişler; arayanlar bulamaz, bulanlar da arayanlardır”

Çaycı, sürgün yemiş gibi baktı, baktı ve:
“ Hep arayış içerisindeyiz be abi!”

Haşmet gülümsedi yine güleç yüzlü biriydi zati, dedi ki:
“ Zaten onlar bulunmaz, bulurlar”
Çaycının sesi yankılandı Seyir Kafesi’nin terasında:
“ Yaşar gideriz severek, hiç tanımadan ne garip”
Haşmet, Yunus’un garibe ağıdı ile bağladı:
“ Söyle garip bencileyin”

Mevlüt Güler 

Genel Yayın Yönetmeni :Elif Ünal Yıldız

Bir Önceki Yazımı Okudunuz mu?

BAŞARININ GÜCÜ

Etiketler:

#fısıldayan Kalemler

Yorumlar (0)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Mevlüt Güler

1972 doğumlu İşletme mezunu Okumayı gezmek ve yazmayı seviyor 18 yaşından beri okuyor. İlk önceleri gazetelerin okur köşelerinde yazdı. İlk Şiiri AKŞAM ı 1990 da şiir antolojisinde yazdı. 2 roman 1 deneme ve birçok hikaye ve 2018 yılında, T.C Kültür ve Turizm Bakanlığı Çanakkale il kültür ve turizm müdürlüğü Trakya'da Çanakkale Masallarla Büyüyelim' kitabında 2 masalla yer aldı.

Benzer Yazılar