EDEBİ TÜRLERİN ÖZGÜR’Ü

     Şiir, insanların dilinde farklılaşan edebi bir türdür. Şiire bu tanımın dışında binlerce yeni tanım ekleyebiliriz. Çünkü şiirin doğasında özgürlüğün tonları çeşit çeşittir. Her farklı anlayışta yeni bir özgürlük kazanır. Yeni düşüncelerin sihirli kapısını sizlere ardına kadar açar. İnsan, yaşadığı dünyanın buhranlı ve kalıplı yaşamından uzaklaşmak, ruhunun içinde barındırdığı duygularını derinden yaşamak ve var olmasının nedenleri arasında yeni anlamlar bulmak için şiir okur, söyler ve yazar.

    Şiir, göçebe bir yaşama benzer. Bir yerlerde ya da bir akım içinde devamlılık göstermez. Her birey, şiiri farklı dünyalara götürür. Belli düşünce ve duygulara sahip olabiliriz ancak onlara yüklediğimiz anlamlar benzersizdir. Bu benzersizliği bize en iyi şekilde gösteren şiirdir. Evrenselliğin içinde var olan özel bir yapıdır. Belki de insanı özel yapan özelliklerden biri de şiirdir. Şiirle, iç dünya yaratabilir insanlar kendilerine. İstediklerini ekler, istediklerini çıkarır. Beden için ilaç neyse ruh içinde şiir odur. İnsanın ruhuna bir merhemdir, şifadır. Şiir, ruhun özgürlüğünde etkili olduğu kadar sağlığında da etkilidir. İçeri atılan duygular bir kar tanesi edasıyla yağar çevremizin gönül toprağına. İnsana verdiği rahatlık buna çok iyi bir örnektir.

    Edebi türlerin özgürü, kendisi gibi insanı da özgür bırakır. Bir dize hiç yaşanmamış hislerin bahçesinde kalbe çiçeklerini buldurur. Her renk, bir duyguyu temsil eder. Her çiçek, hayata dair umutları yeşertir. Yeşilin en güzel tonu şiirdedir. Umudun yeşili, yaşamın amacını anlatır insana. Nedenlerden çok amaçlara odaklanır. İnsan, kendine binlerce amaç bulur. Yaşamaya başlayan her insan, bir amaç uğruna yaşar. Şiirin amacı da özgürlüktür, özgür olmaktır. Bunu insanlara en güzel şekilde anlatır.