YARDIMSEVER TAVŞAN POPİTİ

3 Eylül 2024

Günlerden bir gün, ismi Popiti olan tatlı bir tavşan, ormanda yiyecek bir şeyler aramak için gezinirken uzaktan bir ağlama sesi duydu.

Duyduğu sese doğru adım adım yaklaşırken bir koalanın ağacın dibinde ağladığını gördü. Tavşan Popiti yumuşak ve dostça bir sesle; “Koala dostum, neden ağlıyorsun? Bir şey mi oldu?” diye sordu. Tatlı Koala Lufi, Tavşan Popiti’nin ona yardım etmek istediğini anladı. Göz yaşlarını sildi ve ona şöyle dedi; “Ben Koala Lufi, uzun süredir ormanın diğer tarafında yaşıyordum. Yeni ağaçlar keşfetmek için dün buraya geldim. Gece fırtına çıktığı için köprü yıkıldı ve yuvamı yaptığım okaliptüs ağacı karşıda kaldı. Ormanın diğer tarafına gidemediğim için çok üzgünüm.”

Tavşan Popiti bu duruma çok üzüldü. Koala Lufi’ye nasıl yardım edeceğini düşünürken aklına şahane bir fikir geldi. “Ahaa işte buldum! Seni yuvana nasıl ulaştıracağımı biliyorum. Eğer istersen nehrin üzerine hiçbir fırtınanın yıkamayacağı, sağlam bir köprü inşa edebiliriz.” Koala Lufi bunları duyduğu için çok heyecanlandı ve “Bu müthiş bir fikir!” diye sıçradı. Sonrasında duraksayıp “İkimiz koca bir köprüyü nasıl yapabiliriz ki?” dedi. Tavşan Popiti bu soruyu “Sincap Boni’den, Kunduz Mimi’den ve diğer orman dostlarımızdan yardım alabiliriz.” diye cevapladı .

Tavşan Popiti ve Koala Lufi hemen işe koyulup kuşlarla konuştu. Onlardan Sincap Boni ve Kunduz Mimi’ye haber vermelerini istedi. Kunduz Mimi nehir kenarındaki barajları inşa etmekte adeta bir usta gibiydi. Ağaçları keskin dişleriyle kemirerek köprü için baraj yaptı.

Sincap Boni de yaprak ve kütükler taşıyarak köprünün yapımını tamamladı. Köprü gerçekten şahane görünüyordu. Koala Lufi köprünün son haline hayranlıkla bakarak; “Sevgili yardımsever dostlarım, başta Popiti olmak üzere hepinize çok teşekkür ederim, bu iyiliğinizi hiç unutmayacağım” dedi. Tavşan Popiti tüm içtenliğiyle “Biz aynı ormanın canlarıyız, her zaman birbirimize yardım etmeliyiz” dedi.

Koala Lufi coşkuyla “Çok haklısın Popiti, Hadi yuvama gidip bunu bir partiyle kutlayalım!” dedi. Koala Lufi yardımsever dostlarını yuvasına davet edip onlar için yuvasında bir parti düzenledi. Tüm gece danslar edip, şarkılar söylediler. Hepsi çok mutlu ve huzurluydu.

Eğer bir gün ormanda bir tavşan görürseniz onun Popiti olduğunu hatırlayın.

Yazar Ezgi Turan

Editör Ümmü Özçelik Er

Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal Yıldız

Bu yazının bütünü yazarına aittir.

İlgili

Yorumlar (1)

Yıldız Tek Gamlı
- 4/09/2024
Çok keyifli bir hikaye

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

Ezgi TURAN

20 Haziran 1999 da İstanbul'da doğdu. Çocukluğunda kitaplara ve şiirlere karşı ilgisini ablası sayesinde kazandı. José Mauro de Vasconcelos'un Şeker Portakalı yapıtını okuduktan sonra çok sarsılmış hissettiği için üç gün boyunca kimseyle konuşmadı ve kitap sevdası bu eserle başladı. Kastamonu Üniversitesi Radyo Televizyon ve Sinema bölümünden mezun oldu. Üniversite döneminde makale ve şiir denemeleri yazdı.Drama ve tiyatro eğitimi alıyor, şiir ve makale denemeleri yazmaya devam ediyor. Yalnızca kötü deneyimlerini yazdığı özel bir anı defteri tutuyor. Kitap okumak , spor yapmak, farklı tarifler denemek, resim yapmak, yüzmek, yüz yogası yapmak hobileri arasında. Psikoloji , Nörobilim, Edebiyat, Felsefe alanlarına ilgi duyuyor. Derinlikle yazabilmek için derin bir okuyucu olmak gerektiğine inandığını söylüyor. Yazmanın duygu aktarımı, iyileşme ve yenilenmek için elzem olan bir ihtiyaç olduğunu düşünüyor ve yazmakla ilgili görüşlerini "İnsanın her zaman anlaşılma duygusu , arkaik toplumlarda bile görülmekte, çizmek gibi yazmak da bu ihtiyacın en doğal dışavurumu, yazmak bir ihtiyaç , duygularımızın inançlarımızın , isteklerimizin doğal bir örüntüsü. Yazmak kendini okumak demektir." sözleriyle tanımlıyor.