Savaşın düşündürdükleri

Dünyanın bütün çiçekleriydi şairin dizelerinde çağırdığı,
Mis gibi kokan ,tertemiz yürekli güzel çocukları,
İçimi ısıtır her bir bakışı, gönlümü temizler her bir gülüşü
Kabına sığmayan hayalleriyle, gönüllerindeki düşleriyle,
Dünyanın çiçekleriydi mis gibi kokularıyla ,
Elleri ,yüzleri, kirlenmemiş bedenleriyle…

Şiirlere konu olmuş her biri,
Gülen yüzü belki de ağlayan üşüyen yüreğiyle…
Kaf dağının ardındaki masalı ,kim bilir belki de elindeki mızıkasıyla …
Dün çocuk değil miydi sanki Beethoven ,bir Fatih ,bir Truvalı asker ,
Sence uçurtma uçurmadılar mı gökyüzündeki özgürlüğe kardeşçe
Bence hayal kurdular onlara kavuşmak için sayısız gece..

Her birimiz büyümedik belki de içimizde dünde kaldı düşlerimiz,
Bir şiirde bir masalda yer aldık daha fazla acımadan içimiz sessizce ..
Oysa sevmekle başlamadı mı dünyada her şey, nedir bu kavgalar neyi bölmece
Çocukların düşleri kalmasın ,masalların arasında kibritçi kız misali sessizce

Soğuk duvarlar ,çıplak bedenler gelir gözlerimin önüne,
Yakılıp yıkılmış savaş meydanlarında çocuk potinleri
Yüzlerine bakarım öylece
Rüzgar düşer güleç çocuk yüzlerine,
Üşürüm, korkarım.

Sığınırım duvar diplerine ,
Kara bulutlar yığılır soğuk düşlerime
Çocukları alır kaçarım savaşsız dünyalara,
Bir zamanlar askerlerin çocuk olduğu cennet bahçelerine(2015/Samsun)

 

 

 

Yıllar önce 2015 ‘de yazılan şiirim bugünkü Filistin, İsrail ve Çin’deki Doğu Türkistan zulmünü hatırlatır her okuduğumda. Yeryüzünde kan dökmeye doymayan insanoğlu bu durumu bir türlü terketmedi. Şimdi de 19 gündür Gazze’yi bombardıman altında tutarken çoluk çocuk demeden; okullardan hastanelere kadar heryeri kana boyadı. Zalim, zalimliğine doymaz. Açıkçası Hamas’ı da çok haklı göremiyorum. Bu kadar insanı tehlikeye attı. Kuzu, kurt hikayesini hatırlayın. “Seni her şartta yerim”  ben şekline dönüştü olay. Dünyanın belli ülkeleri  bir anda toplandı bir araya. Demek ki yarın işin içine girsek yedi düvel üstümüze gelecek, net .
 Dünyanın bir tarafında kan ve gözyaşı bir tarafında savaştan çok katliama seyirci kalmak bizleri hiç mutlu etmiyor. Aksine midemize yumruk yemiş gibi acı çekiyoruz. Aklımız ,duygularımız ve hayat enerjimiz dibe vuruyor. Filistin gibi Çin’de de Doğu Türkistan’da insanlık yok ediliyor. Çocuklar ve kadınlar öldürürken bizler elimizden bir şey gelmeden oturup sadece seyretmek zorunda kalıyoruz.

Oysa Dünya’da herkesin yaşama hakkı var. Yıllardır Filistin halkı acı çekiyor. Tıpkı Doğu Türkistan’da asimilenin hızla devam ettiği gibi. Maalesef Türkistan’daki asilmile ve çiğnenen insanlık onuru,   Filistin meselesi kadar gündeme oturmuyor. İsterdik ki; her insan baskı altına alınmaya başlandığında buna diğer dünya devletleri dur desin. Oysa taraf tutuluyor ve acılar çekenlerin yanına kar kalıyor. 

Demokrasi ve insan haklarını savunan tüm batılılar, İsrail tarafından ve adeta müslümanlara karşı savaş açılmış durumda. Bunun durdurulması ancak iki milyarı aşkın müslümanın birlikte hareket etmesi ile mümkündür. Bu savaşın bitmesi için acilen sözü geçen ülkelerin biraraya gelerek çözüm üretmesi gerekmektedir. Devletimizin elinden geleni yaptığını görüyoruz. Umarız en kısa zamanda bu acı, gözyaşı ve insan katliamı biter ve dünya huzura bir an önce kavuşur.