KAYIP BİR RUHUM BEN

KAYIP BİR RUHUM BEN

Kalbim acıyor…
Neden olduğunu bile bilmiyorum. Hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden. Hayat bu aralar fazlasıyla yoruyor bedenimi. Beynim ise karmaşık. Kelimelerim kifayetsiz. Kimliksizim sanki.

Neden bu kadar zorsun be hayat? Neresinden tutsam elimde kalıyor. Biz ne zaman bu kadar dağıldık bilmiyorum. Ama bir şeyler değişti. Biz de değiştik. Güçlü gibi görünen biter enkazız aslında her birimiz. Maskelerin ardına gizli tüm duygularımız. Tiyatro ile ilgilenenler bilir masklar her şeyi anlatırdı önceleri ama o bile sahte şimdi. Nefes almak bile yakıyor canımı. Koca bir kaosun içinde kayıp ruhlarız her birimiz. Özümüzü gittikçe kaybeden…

Güzel bakmaya, güzel görmeye çalışmaktan yorgun yüreklerimiz. İnadına yürüyoruz ya bu yolu, dizlerimiz paramparça. Küçükken yaralarımıza üflerdi ya annelerimiz. Şimdi tüm yaralarımız silsek de  kanıyor. Bir türlü dikiş tutturamıyoruz sanki.

Bedenim kalbime dar gelir oldu. İnsan zor zamanlardan geçerken neden böyle olur ki? Ya da neden her şey bu kadar üst üste gelir? Küçükken annem kızdığında;” ben ol da bil emi kızım!” derdi.

Çok acı oldu ama bildim anne!

Hayat çok zormuş bildim anne!

Anne olmak kendini unutmakmış gördüm anne!

Ezbere bildiğim ne varsa hepsini unuttum be anne!

Tükenmişlik sendromu falanda değil bu. Ya da melankolik biri değilim aslında. Tadı tuzu kalmadı bu hayatın. Öylesine yaşıyoruz işte. Gelişi güzel gülüp geçiyoruz her şeye. Hayat koca bir bilmece cevabını kimsenin bilmediği.

Araf burda. Bu dünya da. Yaşamak cennet ve cehennem arası araf olmuş meğer. Ölü ruhlarımızın mezarlığı gibi dünya denen bu kara boşluk. Bırakın kaybolayım ben de bir bilinmezin içinde. Girdaptan çıkmaya çalışan bir meczup gibiyim.

Dönüyorum;” ben kimim?” Dönüyorum;” bir hiçim? ” Dönüyorum ve kayboluyorum…

Kurtar beni ya Rabb!
Muhtacım sana…
Kurtar beni ya Rabb!
Kimsesizim…
Kurtar beni ya Rabb!
Kimliksizim…
Kurtar beni ya Rabb!
Ben koca bir “HİÇ”im…

 

Yazarın bir önceki çalışmaları:

BUGÜNÜN MUCİZELERİ NELER?

 

Editör: Mesude Bozkurt

Yorumlar (3)

  1. Zeynep
    • 17/02/2024

    Kalemine yüreğine sağlık keyifle okudum kendimden satırları buldum aynen öyle yaşanmışlık

  2. semiraysezgin
    • 13/02/2024

    Ruhlar kendini arar, özüne kavuşana kadar çığlıkları arşa uzar iyi ki diyorum iyi ki böyle olur. Huzur gelecek demektir. Kaleminize sağlık

  3. Yıldız Tek Gamlı
    • 13/02/2024

    Keyifle okudum Bir an önce ruhunuza huzur gelmesi dileğimle... Yüreğinize sağlık

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Ayşe KAYACAN

29/07/1987 Balıkesir doğumluyum. Sosyal bilimler bölümü lise mezunuyum. 3 çocuk annesiyim Balıkesir Bengi ses gazetesinde 3 yıldır köşe yazarlığı ve muhabirlik yapıyorum Mutluluk ormanı cesaret suyu adında bir masal kitabım var.