GİDEREK YAKLAŞTIM HAYATA

19 Temmuz 2025

GİDEREK YAKLAŞTIM

Modern hayatın temposu içinde fark etmeden bölünüyoruz. Kimliğimiz, iş tanımlarımıza göre şekilleniyor: birileri bizi öğretmen olarak biliyor, bazıları tercüman olarak tanıyor, kimileri ise sadece yazdıklarımızla karşılaşıyor. Ben de yıllardır bu üç rol arasında gidip geldim: Öğretmen İbrahim, Tercüman İbrahim, Yazar İbrahim. Hepsiyle gurur duydum ama sonunda bir şeyi fark ettim: “Peki sadece İbrahim kim?”

İşte bu sorunun cevabını bulmak için çıktım yola. Ne üretmek için ne iş kovalamak için. Bu seyahat benim için bir “çalışma arası” değil, bir “kendine dönüş yolculuğu” oldu. Tayland’ın bir sahilinde sabahın erken saatinde denize karşı otururken bir şey dikkatimi çekti: sessizlik. O alışık olduğum bildirim sesleri, e-postaların tıkırtısı, yapılacaklar listesi gürültüsü yoktu.

Kendi sesimi duymaya başladım. Normalde boşluk beni rahatsız ederdi. Boş zaman, boşa geçen zaman gibi gelirdi. Ama orada, hiçbir şey yapmadan otururken içimde ilk defa bir huzur yayıldı. Belki de modern hayatın bize unutturduğu şey buydu: Sadece var olmanın da kıymetli olduğu… Her anı faydaya dönüştürme, bir işle bağdaştırma telaşı… Hepimizin zihninde gizli bir ses var: “Bu anı nasıl kullanabilirim?” Ama bu kez öyle olmadı. Üretmedim. Yazmadım. Planlamadım. Sadece yaşadım.

Ve fark ettim: Böyle de değerlisin. Çünkü kendini hissetmek için bir şeyler ortaya koymak gerekmiyor. Bazen hiçbir şeye dönüşmeden, sadece var olarak da dolu dolu hissediyorsun.
Bu seyahatte zamana direnmeyi değil, onunla akmayı seçtim. Günün akışına, doğanın ritmine teslim oldum. Sabah uyanınca plan yapmadım, yapılacaklar listesi hazırlamadım. Sadece o an ile birlikte hareket ettim. Bu rahatlıkla birlikte gelen özgürlük, bana çok daha gerçek geldi. Seyahatin sonunda fark ettim ki, gittiğim ülkelerden çok, içimdeki duraklarda dolaşmışım. Dışarıdan bakıldığında sessiz geçen günler, aslında iç dünyamda yankılar uyandırdı. Öğretmenliği, yazarlığı, tercümanlığı bir kenara bırakınca, geriye kalan İbrahim’le baş başa kaldım. Onu ne kadar özlediğimi işte o an fark ettim.

Modern hayat sürekli bir şey olmamızı istiyor: üretken, başarılı, görünür… Ama arada sırada, hiçbir şey olmadan da var olabileceğimizi kendimize hatırlatmamız gerekiyor.
Bu seyahat bana bunu hatırlattı.

Sadece bir tatil değil; bir sadeleşme, bir teslimiyet, bir içe dönüş yolculuğuydu.
Herkesin zaman zaman bu tür bir molaya ihtiyacı var.
Tüm rollerini, sorumluluklarını, kimliklerini bir süreliğine bir kenara bırakıp sadece “kendin” olabileceğin bir yolculuk…

Ben o yolculuktan fazlasıyla doymuş olarak döndüm.
Belki de ilk kez gerçekten kim olduğumu biraz daha biliyorum.

ENGLISH

I KEPT GETTING CLOSER

In the rush of modern life, we slowly get split into fragments without even realizing it. Our identity begins to align with our job descriptions: some people know me as a teacher, others as a translator, and a few just through what I’ve written. For years, I’ve shifted between these three roles: Teacher İbrahim, Translator İbrahim, Writer İbrahim. I’ve been proud of all of them but eventually, I realized something:
“But who is just İbrahim?”
I set out to answer that question.
Not to produce.
Not to chase work.
This journey wasn’t a “working holiday” it was a return to self.
One early morning on a beach in Thailand, as I sat facing the sea, something struck me: silence. No notification pings. No email sounds. No mental noise from to-do lists.
I began to hear my own voice.
Usually, emptiness would make me anxious. Free time felt like wasted time. But in that moment, doing nothing, I felt peace spread inside me for the first time.
Maybe this is what modern life has made us forget: that simply existing can be valuable.
There’s a constant voice in our heads:
“How can I make use of this moment?”
But not this time.
I didn’t produce.
I didn’t write.
I didn’t plan.
I just lived.
And I realized: I’m valuable even like this.
You don’t need to create something to feel yourself.
Sometimes, without becoming anything at all, just existing is enough to feel whole.
On this trip, I didn’t resist time—I flowed with it.
I surrendered to the rhythm of the day, to the pace of nature.
I didn’t wake up with a plan.
No to-do list.
Just the moment, as it came.
And that freedom brought a deeper truth.
By the end of the journey, I realized:
More than visiting countries, I’d traveled through the stops within myself.
From the outside, my days may have looked silent, but inside, they echoed deeply.
When I set aside the teacher, the writer, the translator—I was left alone with İbrahim.
And I finally noticed how much I missed him.
Modern life constantly demands we be something: productive, successful, visible…
But sometimes we need to remind ourselves:
We are allowed to exist without being anything.
This journey reminded me of that.
It wasn’t just a vacation
It was a simplification, a surrender, a return inward.
Everyone needs that kind of pause from time to time.
To let go of your roles, responsibilities, and identities…
And just be yourself.
I came back full.
Maybe for the first time, I truly know who I am – Just İbrahim.

DEUTSCH

ICH KAM IMMER NÄHER
Im Tempo des modernen Lebens zerfallen wir unbemerkt in Einzelteile. Unsere Identität wird mehr und mehr von unseren Berufsrollen bestimmt: Manche kennen mich als Lehrer, andere als Übersetzer, und einige nur durch das, was ich geschrieben habe. Jahrelang habe ich zwischen diesen drei Rollen gewechselt: Lehrer İbrahim, Übersetzer İbrahim, Schriftsteller İbrahim. Ich war auf all diese Rollen stolz aber am Ende habe ich etwas erkannt:
„Wer ist eigentlich nur İbrahim?“
Um diese Frage zu beantworten, habe ich mich auf den Weg gemacht.
Nicht um zu produzieren.
Nicht um nach Arbeit zu suchen.
Diese Reise war kein „Arbeitsurlaub“, sondern eine Rückkehr zu mir selbst.
Eines Morgens an einem Strand in Thailand, als ich früh am Meer saß, fiel mir etwas auf: Stille.
Kein Klingeln von Benachrichtigungen.
Keine E-Mails.
Kein inneres Rauschen von To-Do-Listen.
Ich begann, meine eigene Stimme zu hören.
Normalerweise hat mich Leere nervös gemacht.
Freizeit fühlte sich wie vergeudete Zeit an.
Aber in diesem Moment, im reinen Nichtstun, breitete sich zum ersten Mal ein tiefer Frieden in mir aus.
Vielleicht ist es genau das, was uns das moderne Leben vergessen lässt:
Dass bloßes Dasein auch wertvoll sein kann.
In unseren Köpfen klingt ständig eine Stimme:
„Wie kann ich diesen Moment nutzen?“
Doch diesmal war das anders.
Ich habe nichts produziert.
Nicht geschrieben.
Nicht geplant.
Ich habe einfach nur gelebt.
Und erkannt: Auch so bin ich wertvoll.
Man muss nichts erschaffen, um sich selbst zu spüren.
Manchmal reicht es vollkommen aus, einfach nur zu sein.
Auf dieser Reise habe ich nicht gegen die Zeit angekämpft – ich bin mit ihr geflossen.
Ich habe mich dem Rhythmus des Tages, dem Takt der Natur hingegeben.
Ich bin ohne Plan aufgewacht.
Ohne Aufgabenliste.
Einfach nur mit dem Moment mitgegangen.
Und diese Freiheit brachte eine tiefere Wahrheit ans Licht.
Am Ende dieser Reise wurde mir klar:
Ich habe nicht nur Länder besucht – ich bin auch durch innere Stationen gereist.
Von außen sahen meine Tage vielleicht ruhig aus – aber in mir klang es wider.
Als ich Lehrer, Schriftsteller und Übersetzer beiseitegelegt habe, blieb nur noch İbrahim übrig.
Und ich habe gemerkt, wie sehr ich ihn vermisst habe.
Das moderne Leben verlangt ständig, dass wir etwas sind: produktiv, erfolgreich, sichtbar…
Doch manchmal müssen wir uns selbst daran erinnern:
Wir dürfen einfach nur existieren, ohne etwas sein zu müssen.
Diese Reise hat mich genau daran erinnert.
Es war kein gewöhnlicher Urlaub –
sondern eine Vereinfachung, eine Hingabe, eine Reise nach innen.
Jeder braucht hin und wieder eine solche Pause.
Alle Rollen, Pflichten und Identitäten loslassen –
und einfach nur man selbst sein.
Ich bin erfüllt zurückgekommen.
Vielleicht weiß ich jetzt zum ersten Mal wirklich,
wer ich bin. Nur İbrahim.

İbrahim Atik

İlgili

Yorumlar (1)

Cappadocia family tours
- 20/07/2025
Cappadocia family tours Evelyn P. ★★★★★ Cooking class in a cave kitchen! Learned 5 regional dishes. Ate our creations on a terrace overlooking Pigeon Valley. Foodie heaven! https://laziofansclub.com/read-blog/4663

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

İbrahim ATİK

Kelimelerin, Dillerin ve Hikâyelerin Yolcusu. İbrahim Atik, 1990 yılında İzmir’de doğdu. İlk, orta ve lise eğitimini Karşıyaka’da tamamladıktan sonra üniversite eğitimlerini sırasıyla International University of Sarajevo, Cumhuriyet Üniversitesi ve Heinrich Heine Universität’te tamamladı. Lisans eğitimini bölüm derecesiyle bitiren Atik, üç farklı ülke ve üniversitede edindiği akademik birikim sayesinde dilin kültürle olan bağını yerinde keşfetme fırsatı buldu. Bu deneyimlerini yalnızca öğretmenlik ve tercümanlık kariyerine değil, aynı zamanda yazılarına da taşıdı. 2012 yılından bu yana dil eğitimi alanında uzmanlaşmış bir öğretmen, yeminli tercüman ve aynı zamanda yazdığı hikâyeler ve makaleler aracılığıyla insanlara dokunmayı hedefleyen bir yazardır. Doğup büyüdüğü şehrin kültürel dokusundan beslenerek kelimelere ve edebiyata olan tut- kusunu daha da derinleştirmiştir. Eğitim hayatında sadece akademik bilgiyi değil, çokkül- türlülüğü ve farklı bakış açılarını da benimsemiştir. Kariyeri, kelimelerle şekillenen bir yolculuktur. Birçok seçkin eğitim kurumunda İngilizce ve Almanca öğretmeni olarak görev almış, eğitimde yaratıcı yöntemler ve teknoloji entegrasyonu ile fark yaratmıştır. Teknolojiyi yakından takip eden Atik, interaktif ve görsel materyaller üreterek dil öğrenimini keyifli bir deneyime dönüştürmüştür. Bir yazar olarak İbrahim Atik, sadece bir dil anlatıcısı değil, aynı zamanda bir hikâye anlatıcısıdır. Yazılarında insan ruhunun derinliklerini ve yaşamın inceliklerini kelimelerle resmeder. Dilin yalnızca bir iletişim aracı değil, insanları birleştiren güçlü bir kültürel bağ olduğuna inanır. Yazılarında bu temayı işlerken eğitimci kimliğiyle ilham verici bir perspektif sunar. Yeminli tercümanlık kariyerinde ise kelimelerle kültürler arasında köprü kurarak çevirilerinde dilin inceliklerine büyük özen gösterir. Hukuki belgelerden edebi eser- lere kadar geniş bir alanda çeviriler yapmıştır. İbrahim Atik, bir eğitmen, tercüman ve yazar olarak çalışmalarıyla insanlara öğrenmenin, keşfetmenin ve hikâye anlatmanın ne kadar güçlü araçlar olduğunu hatırlatıyor. Anlatıcılığındaki zenginlik ve dile olan tutkusu, onu sadece bir profesyonel değil, aynı zamanda insanlara ilham veren bir rehber hâline getiriyor. Kelimelerin gücüne duyduğu inanç ve öğrenmeye olan arzusu sayesinde İbrahim Atik, dilin ve hikâyelerin dünyasında ilham verici bir yolculuk yapmaya devam ediyor.