Uludağ şiirsel tırmanış

Genel
Uludağ şiirsel tırmanış

🚵‍♂️ **Pedallara Umut Yükleyenler**

Hayatın kimi zaman yokuş yukarı, kimi zaman rüzgârla birlikte inişli yollar sunduğu bir gerçek. Her birimiz sabaha kendi pedallarımızla başlıyoruz; kimimiz kaslarımızda biriken güçle, kimimiz tekerlekli sandalyemizin itişiyle, kimimizse kalbimizdeki umutla… Fakat önemli olan, yola çıkma cesareti gösterebilmek.

Hayat, bisiklet gibi bir yolculuktur derler. Ne direksiyon tamamen bizim elimizde, ne de zemin hep düzdür. Ama önemli olan, düşsek de kalkmayı, yorulsak da durmamayı bilmektir. Çünkü yaşamak, sadece nefes almak değil; hayal kurmak, yolların sonuna kadar gitmeye cesaret etmektir.

Engelleri aşmak sadece fiziksel bir mücadele değildir. Asıl zorluk, toplumun çizdiği sınırları zihinlerimizden silmektir. Engelsiz bir yaşam, sadece rampaları olan yollar değil; herkesin eşit hissedebildiği bir hayat demektir. Her bireyin, ister iki teker üstünde ister yüreğinin gücüyle pedal çevirerek, kendi zirvesine ulaşma hakkı vardır.

“Uludağ Şiirsel Tırmanış” sadece bir bisiklet rotası yarışı ya da bir narrative şiir kitabı değil; aynı zamanda insanın içsel mücadelesinin, umudunun ve kararlılığının da adı olabilir.

Çünkü bazen bir tırmanış, sadece dağa değildir; kendini yeniden var etmeye, görünür olmaya, hayatta kalmaya doğrudur.

Ve kim bilir… Belki en anlamlı yarış, herkesin farklı başladığı ama birlikte tamamladığı o yoldur.

 

## **Pedallarda Bir Kalbin Hikâyesi**

 

*—Uludağ’a şiirle tırmananlara—*

 

Sabahın buğusunda sessiz bir yol,

Solgun gökyüzü, nefesimi çeken yokuş. Bir el tutmuş gidonu,

Diğeri yüreğini…

 

Kaskın altında gizli bir hikâye vardı, Kimse bilmezdi, görmezden gelirlerdi.

Astımla boğuşan ciğeri. Ama o,

Her pedal darbesinde biraz daha yazardı kendini.

 

“Ben buradayım,” derdi rüzgâra karşı. “Kalbim kadar ağırsa da sırtım,

Düşlerim hâlâ hafif.”

Dağın yamacında yankılanırdı iç sesi:

 

 

“Yorulmak, vazgeçmek değildir;

Düşmek, yolun sonu değildir;

Ve bir şiir, bazen sessizce fısıldar,

Tek kişilik bir tırmanıştır hayata…”

 

 

İnsanlar geçti yanından,

Kimisi hızlıydı, Kimisi bakmadı bile. Ama o,

Tekerine dolanan çocukluğuyla,

Geceleri pencereden sarkan hayalleriyle Devam etti.

 

Bir bisiklet…

Demir ve pedal değil sadece,

Oğluna verdiği söz,

Kendine yazdığı yemin olmuştu.

 

Ve zirvede, Durdu. Ağladı.

Ama nefes dardı, gözler açıktı.

Gök, onu alkışladı sessizce.

Çünkü bazı tırmanışlar, sadece bacakla değil, İnançla yapılır.

Murat Engin

Bu yazının bütünü ya afına aittir 

Yorumlar (0)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yol Gezer Murat Engin Deniz

Narrative Yazar Murat Engin Deniz, sanayide tinerle yıkama işinde çalışan bir emekçi, aynı zamanda kelimelere sığınan bir yazar ve narrative şairdir. Yaşam mücadelesini yol bisikletiyle edebiyata dönüştürerek; oğlu ve astım hastası solunum yetmezliği olan kendisi gibi otizmden epilepsiye, toplumsal adaletsizlikten bisikletli yaşama kadar pek çok konuda duyarlılık taşıyan eserler kaleme almıştır. “Yol Gezer Yazar” kimliğiyle hem sahnede hem kitap sayfalarında insanın ve toplumun vicdanını M.o. 8. Yüzyılda yaşamış Homeros'un yazım sanatını kullanarak dile getirir.

Benzer Yazılar