Dondurmanın Ardında Kalan Hatıralar

23 Temmuz 2025

Dondurmanın Ardında Kalan Sıcak Hatıralar

Yaz aylarının vazgeçilmez tatlısı dondurmadır. Özellikle sıcak günlerde çocuklar, her gün yemek için can atar. Kimi zaman bir filmde, kimi zaman bir şarkıda ya da çocukluğumuzun unutulmaz anılarında çıkar karşımıza. İçimizi serinleten, sevimli bir yaz tatlısıdır dondurma.

Yeri gelmişken sizinle dondurmayla ilgili bir anımı paylaşmak istiyorum:

Antalya’da yaz mevsimi yakıcıdır; güneşin ışınları adeta tenimize dokunur. Bu sıcak günlerde çocukluğumun vazgeçilmez tatlısıydı dondurma. O dönemlerde pastaneler belki vardı ama ben isimlerini bilmezdim. Mahalle mahalle dolaşan, motoruyla dondurma satan bir amca olurdu. Ona kendi kendime “sütçü amca” demiştim. Kışları süt, yazları dondurma satardı. Mavi motorlu sütçü amcamın gelmesini dört gözle beklerdim.

Her gün ondan dondurma aldığım için artık beni tanıyordu. Sonra ailecek de tanıştık; babamla arkadaş oldular. O da bana adımla değil, “dondurma güzeli” diye seslenirdi. Bu hitabı hem sevgi dolu bulur hem de çok hoşuma giderdi. Sütçü amcam sevecen ve sıcakkanlıydı. Bu yüzden iyi satış yapardı. Arkadaşlarımla saat kaçta geleceğine dair iddiaya bile girerdik. Mahallemize yeni taşınan çocuklara onun dondurmasını över, mutlaka tatmalarını isterdim. Artık yalnız benim değil, tüm mahalle çocuklarının sütçü amcası olmuştu.

Bir gün bizi evine davet etti. Üç güzel kızı vardı. Başlarda ablalardan utanırdım; onlar beni sevmek için adeta yarışırlardı. Zamanla onlara alıştım. Mavi motora binip bazen onları ziyarete giderdim. Ablalar benimle oyunlar oynar, ne ikram edeceklerini şaşırırlardı. Dondurma bana üç abla kazandırmıştı.

Gel zaman git zaman, semtimizden taşındık. Fakat yaşım kaç olursa olsun, yaz mevsimi geldiğinde dondurma sevdam hep sürer; o günleri hatırlarım.

Yıllar sonra görev yaptığım bir ilçede güzel dondurma yapan bir pastaneye rastladım. Çocukluğuma dönmek istedim. Dondurması el yapımıydı. Haftada üç ya da dört gün oradaydım. İş çıkışında arkadaşlarımı toplar, birlikte giderdik. Dondurma tek başına yenince tadı çıkmazdı; sohbet eşliğinde gülümsemelerle daha da güzelleşirdi. Bazen o kadar kalabalık olurduk ki pastane adeta şenlenirdi. Çıkışta kimi zaman eve dönmeyip ilçede turlardık. Dondurma bahane, arkadaşlık ve birlikte geçirilen vakit ise tarifsiz bir mutluluktu.

Keziban Arıkan

İlgili

Yorumlar (0)

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

KEZİBAN ARIKAN

1985 Isparta doğumluyum. Ailenin en küçük çocuğuyum. İlköğretimi ve liseyi Isparta’da tamamladım. İlk Anadolu Üniversitesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım bölümünü bitirdim. Mersin Üniversitesi Eczane Hizmetleri ön lisans bölümünü tamamladıktan sonra Niğde Ulukışla ilçe devlet hastanesine Eczane Teknikeri olarak atandım ve şu anda görevime devam etmekteyim. Son olarak Anadolu Üniversitesi Sosyal Hizmetler bölümünü bitirdim.İngilizce ve Rusça dillerini biliyorum. Eczane teknikerliği mesleğim dışında şair ve yazarım. Çeşitli dergilerde şiirlerim yayınlanmaktadır. 2024 yılında ilk antoloji kitabi olan Bir Kadın Bir Hikayede yer aldım. Şiir kitabım ve masal kitabım için hazırlık aşamasındayım. Türk Kızılay’ı ve Açev'de gönüllüyüm. Çocukları ve hayvanları çok seviyorum.