Adı Konmamış Duygular-7

Edebiyat/Şiir

Yazar: Esra Kaçmaz Yayla
24 Eylül 2024
38 kez okundu
6

Adı Konmamış Duygular-7

30.11.2023 22.24

Bu şehirdeyim yine

Senden gidemediğim

Gece sesin tüter, gündüz dumanın

Karmaşa yollarımın hep sana çıkışı peki …

30.11.2023 23.47

Bilirsin nasıl severim Muazzez’ i

Yine söylüyor ben telinden

Dışardaki fırtınayı nasıl anlatmalıyım sana

Offff hasret çöktü sancı gibi

Sonra beni anlatan tını vurdu gama

Bir daha sevmek yok; eskidendi o …

01.12.2023 01.46

Nasılsa zaman geldi ayaklarım debeleniyor nafile

Yine buz duvarlara gideceğim oysa ne kadar ruhsuzlar

Hep sus pus dinlemece boş boş bakıyorlar…

01.12.2023 01.55

Hesabı ödedim balıkçı Hasan ‘a

Aldım yalnızlık heybemi efkarı da kattım

Gömüldüm dipsiz karanlıkta saya söve kendime

Adımladım yuva kokusundan bir haber evime…

01.12.2023 04.18

Tam da yeni dalmıştım halbuki

Nasıl bir kükremeydi o?

Gökyüzü de isyanda artık, gidenlerin dönmemesine

Ben de sıyırdım sanırım; her şeyi sana bağlıyorum dimi

Özledim ulan özledim işte! Anlatamasam da kimselere…

01.12.2023 07.45

Akşamdan kalma kafam değil sen

Güne yeniden başlama sebebim yine sen

Çalan da alarm değil he düşümdeki sen

Bugün de gelmeyeceğini bilerek bekleyen yine ben …

01.12.2023 09.10

Gece yanlışlarımla astım kendimi

Sabah umutlarıma sarılmaktan vazgeçmedim

İş başı dimi sahi?

Haydi al eline hiltiyi sen de vur kazmayı

Bak işliyor mesai

Gün gece olana kadar gönlümdeki sen mi daha ağırsın?

Sırtımdaki iş mi?

Ekmek parası beklemez

Hüzünlerim sen bekle geceyi…

Esra Kaçmaz Yayla

Önceki çalışmamı da okuyabilirsiniz:

Adı Konmamış Duygular 6

Editör: Mesude Bozkurt

Genel Yayın Yönetmeni: Elif Ünal Yıldız

İlgili

Yorumlar (0)

Bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

Esra Kaçmaz Yayla

Esra Kaçmaz Yayla, 9 Eylül 1988 İstanbul doğumludur. Aslen Edirneli olan Esra, İstanbul’da ikamet etmektedir. Evli ve üç çocuk annesidir. Şiire olan tutkusu, “Bir Harmandır Şiir” ve “Hislerde Yorgun Artık” adlı iki kitabında hayat bulmuştur. Hayat geçiyor. Herkes kendi şarkısında nakarat. Hiçbir zaman kimliğim ön planda olmadı. Bazen susayan bir kediye su veren komşu, bazen kâğıt toplayan abinin selamlaştığı bir kardeş… Belki de merhametin olduğu geçitte yol arkadaşı. Kimi zaman “Anneler de insandır” diye söylenen bir anne, kimi zaman bir çift gözden anlamasını bekleyen bir eş. Cama konan kumrunun bir avuç arpa beklediği el. Allah’ın bir kulu, bir esmada tecelli eden garip bir yolcu. Biraz ciddi, yer yer neşeli ama hep umutlu. Tek emin olduğum belki de kalemim, kâğıdımla özdeşleşmiş; yaşadıklarımla, hata ve doğrularımla kendi halinde insan olma derdindeyim. Kıyafetten önce içindekini seçen, bir tebessümü kâr sayan, elindeki lokmayı paylaşınca huzur dolan, huzuru da içinde, vardığı yolda arayan, bildiklerini de yüreği ile ortaya koyan biri: Allah’ın kulu Esra.

Adı Konmamış Duygular-7