Mavi

Mavi

MAVİ

 

Bir gölgenin içinde kaybolurum,

Sonsuz bir yolun tam ortasında,

Adımlarım, zamanın parmaklıklarında

Çözülür, su gibi kayar birer birer,

Yavaşça eriyen anların içinde

Bir sis, bir hüzün, bir bilinç kaybolur.

Hangi rüzgar, hangi zamansız,

Beni bu çıkmaz sokağa getirebilir,

 

Bazen, kaybolan bir ses gelir,

Bir gülüş, bir hıçkırık gibi,

Ama kimse yoktur,

Sadece arayanın yankısı duyulur.

Bütün bu boşlukta,

Bir yolculuğa çıkmak gibidir hayat,

Ama nereye gittiğimi,

Hangi adımda kaybolduğumu,

Hangi izde bulduğumu bilmem.

 

Bir düşünün,

Bir anı savurur rüzgar,

Ve o an, içinde sonsuzluk taşır.

İşte ben de kaybolan zamanın peşinden

Bir hatıra ararım,

Bir sesin içinde kaybolmuş bir duyguyu.

 

Ve belki bir gün,

Her şeyin sona erdiği an gelir,

Ama ruhum, o sonsuz boşlukta

Ölümsüz olur,

Bir zamanın içinde kaybolur,

Ve her şey yeniden,

İlk defa doğar gibi başlar.

 

Ve ben de bir renk olurum,

Bütün bu duyguların tuvalinde,

Bir hiç gibi, ama her şey gibi…

Beni soran olursa hangi rengim,

Bütün cevaplar mavidir,

Ve mavi, bir deniz gibi,

Derin, hüzünlü,

Fakat aynı zamanda huzur veren bir sonsuzluk gibi…

 

Mavi, bir gökyüzü,

Düşlerimin sınırlarını aşar,

Bir rüya gibi,

Yalnızca ellerime dokunur,

Bir denizin içinde kaybolurum,

Bir gemi misali,

Her dalga bir adımdır,

Ama hangi kıyıya çıkarım,

Bunu bilmem.

 

Bir mavi,

Bir deniz, bir gökyüzü,

Bir bilinçaltının derinliklerinden gelen

Fısıldayan bir sır gibi,

Her yanımda o mavi huzur,

Ve mavi,

Bir zamanın içinde kaybolan anların

İzini sürer.

İşte ben de her maviye dokunduğumda

Bir parçam kaybolur,

Ve bir parçam yeniden doğar.

 

Bazen mavi,

Bir yelken gibi rüzgârın içinde

Savrulur ve gider,

Ama bir başka mavi,

Bir başka huzur,

Bir başka kayboluş gelir,

Ve bir mavi daha,

Beni sarar.

O mavi,

Bir eski resim gibi,

Bir anı gibi,

Bir hatıra gibi

Beni sarar,

Ve ben, her defasında

Bir daha kaybolurum…

 

Mavi,

Bütün evrenin içsel akışıdır,

Bir soluk, bir renk,

Bir ışığın varlığı,

Ve ben de bir gölge gibi,

Her maviye bakarken

Kendi içimde kaybolurum,

Ve her mavi,

Bir diğerini doğurur,

Birbirinin içinden geçer

Ve sonsuza dek birbirine karışır…

Ben bir renk olsam,

Bütün cevaplar Mavi olur…

 

Hale Aşkın

Yorumlar (1)

  1. Sevil Aşkın
    • 16/02/2025

    Muhteşem bir şiir, muhteşem bir yorum... Bir duygu ancak bu kadar içten anlatılabilirdi, Elinize, kaleminize, yüreğinize sağlık...

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Hale Aşkın

Memleketi Adana, İstanbul'da yaşıyor. Eğitimci iki kız annesi. Üniversitede okuyan iki erkek torun sahibi. Anadolu Üniversitesinde İşletme okudu. Adana'da resmi bir kurumda 22 yıl memur olarak çalıştı. Emekli olduktan sonra çocuklarının da İstanbul'da yaşaması nedeniyle kendisi de İstanbul'a taşındı. Küçük yaşta şiire ve edebiyata olan ilgisi zamanla tutkuya dönüştü. Bir çok antolojilerde eserleri bulunmakta. Bireysel "Aşkın Sen Hali" isimli bir şiir kitabı bulunmakta. Halen şiirler, öyküler, denemeler, makaleler, anlatılar, günlükler yazmaktadır.